نيلوفر نيلوفر معمولي يا نيلوفر آبي گياهي است از تيره نيلوفرهاي آبي که نزديک به تيره آلاله ها است . اين گياه آبزي است و در مناطق گرم و معتدل مي رويد. برگهايش قلبي شکل و مسطح است . درازاي دمبرگ طويل است و برگها در سطح آب شناورند. اين گياه را غالباً به عنوان يک گياه زينتي در استخرهاو حوضچه ها مي کارند. ساقه خزنده اين گياه که در کف برکه ها و حوضچه ها مي خزد به عنوان قابض در تداوي به کار مي رود. از دانه هاي آن نيز جهت جلوگيري از ازديادقوه باه استفاده مي شود .نيلوفر بزرگ: گونه اي نيلوفر آبي است که در برکه ها و حوضچه هاي نواحي گرم مي رويد. برگهاي اين گونه نيلوفر آبي داراي پهنه وسيع و جالب توجهي هستند به طوري که قطر پهنه برگهايش تا دو متر هم مي رسد. لبه برگهايش که مانند دايره وسيعي بر سطح آب قرار مي گيرند به طرف بالا برگشته است همين برگشتگي لبه برگهاي اين گياه به طرف بالا با توجه به وسعت پهنه برگها حالت يک قايق کوچک مدوري را به برگهاي اين گياه داده است به طوري که مي تواند وزن طفلي را که بر روي آن قرار گيرد تحمل کند. گلهايش نيز نسبةً بزرگ و داري گلبرگهاي فراواني هستند. رنگ گلبرگهاي محيط گل سفيد است و هرچه بيشتر به طرف مرکز گل متوجه شويم رنگ گلبرگها متمايل به قرمز مي شود. ميوه اش کروي شکل و خاردار است و دانه هايش محتوي نشاسته فراوان و خوراکي است ازين جهت اين گياه را ذرت آبي نيز گويند.نيلوفر سفيد: يکي ديگر از گونه هاي نيلوفر آبي است که گلهاي سفيد دارد .نيلوفر هندي : گياهي است از تيره نيلوفرهاي آبي که گلهايي شبيه نيلوفر آبي معمولي دارد. برگها و گلهايش بر خلاف نيلوفر معمولي ازسطح آب در حدود يک متر بالاتر قرار مي گيرد. دوگونه از اين گياه شناخته شده است يک گونه آن که داراي گلهاي زردرنگ است و خاص مناطق گرم آمريکاي جنوبي است . گونه ديگر داراي گلهاي سفيد يا قرمز است و در مناطق گرم آسيا و اروپا مي رويد. دانه هايش ذخائر غذائي فراوان دارند و به باقلاي مصري و الفول المصري موسومند.نيلوفر باغي : گونه اي نيلوفر يا پيچک است که بيشتر به نام لبلاب موسوم است . اين گياه خودرو است و به سرعت تکثير مي يابد گلهايي به رنگ سفيد يا گلي دارد و در اکثر نقاط ايران در مزارع و باغچه ها مي رويد و نموش هم سريع است . اين گياه اگر در زميني برويد که نزديکش گياهي يا تکيه گاهي نباشد روي زمين مي خزد، اما همين که به تکيه گاه يا گياه ديگري رسيد دور آن مي پيچد و از آن بالا مي رود. از برگهايش به عنوان سبزي آش استفاده مي کنند، خوراک خوبي نيز براي دامها محسوب مي شود. اما اين گياه زيان زيادي به مزارع خصوصاً مزارع غلات و کتان و شاهدانه مي رساند چون از رشد آنها جلوگيري مي کند. ريشه کن ساختن آن نيز دشوار است زيرا ريشه هاي نازکش در اعماقزمين فرومي رود و از هر تکه کوچک يک پيچک تازه مي رويد. نامهاي ديگر اين گياه حشيشه مهبوله و لوايه و پيچک باغي و لبلاب و لبلاب صغير و عليق و مداد و طربوش الغراب و قهقهه و لبينة و عصب صغير و بور طخيله است .نيلوفر پيچ هندي : گونه اي نيلوفر يا پيچک است که داراي ساقه هاي خزنده و برگهائي پوشيده از کرک و گلهائي به رنگهاي زيباي ارغواني يا بنفش يا سفيد است که به صورت خوشه مجتمع مي باشند. منشاء اصلي اين گياه امريکاي مرکزي است اما در شمال افريقا و فرانسه نيز کشت مي شود. ريشه هاي متورم اين گياه داراي 40 درصد مواد نشاسته اي و 20 درصد قندهاي مختلف و 4 درصدمواد پروتيدي است ، از اين جهت مورد تغذيه قرار مي گيرد و مانند سيب زميني از آن استفاده مي شود. در جنوب ايران به ويژه بلوچستان گونه هائي از اين گياه مي رويد که در زبان محلي آن را گجر لاهوري مي نامند. نامهاي ديگر اين گياه حب النيل و عجب و قرطم هندي و حسن الساعه و حب العجب و دمةالعشاق و مرچايي و زيرکي و عجب گياه وچهارمرجه است .نيلوفر صحرائي : يکي از گونه هاي نيلوفر باغي است که پايا است و ساقه بالارونده و پيچنده دارد و گلهايش سفيدرنگ است . بزرگي گلها بين 3 تا 4 سانتي متر است و در اکثر مزارع و بيابانها به حالت وحشي مي رويد. نامهاي ديگرش : سکرجا و لبلاب کبير و پيچک صحرائي و اقسيان و حبل المساکين و عشاقالشجر و عصب و بدسغان و بدشغان و بداسغان و بدشگان و بدسکان و کف الکلب و راحةالکلب است .نيلوفر فرنگي : انواع نيلوفر که در عهد ناصرالدين شاه از اروپا به ايران آوردند. نيلوفر در تداول امروزي قسمي پيچک است . گل آن چون شيپوري است به رنگ آبي سخت مطبوع يا سرخ کم رنگ و لطيف ، در نهايت صفا و طراوت که صبح زود باز شود و چند ساعت پس از زدن آفتاب بپژمرد. گل ازرق. آفتاب پرست . گل کبود