(هیرم یا نم کاری) و یا اینکه پس از نرم کردن خاک و بذر پاشی اقدام به آبیاری نمایند (خشکه کاری). روش نم کاری در اراضی سنگین که سله می بندد و روش خشکه کاری برای اراضی سبک مناسبتر است.بذر کاری دستپاش ممکن است با دست و یا با بذرکار سانتریفیوژ صورت گیرد که طریق دوم بذور بطور یکنواخت در مزرعه پراکنده می شود.بذر کاری دستپاشی برای کاشت گیاهانی که فاصله زیادی بین بوته ها برای رشد و توسعه نمی خواهند مثل غلات دانه ریز، گیاهان علوفه ای و کشت در هم مناسب است همین طور در زمینهای پر علف و تیغ دار و کلوخ دار که بذر کاری روی خطوط مشکل است طریق دستپاش بهتر انجام می گیرد. ب) بذر کاری ردیفی (خطی) برای کشت گیاهانی که احتیاج به فواصل معین بین بوته ها دارند از قبیل چغندر قند، پنبه ، ذرت و غیره بسیار مناسب است. در این نوع بذر کاری آبیاری می تواند بصورت نشتی (Furrow irrigation) انجام گیرد، لذا پس از تسطیح زمین شیارهایی موازی در طول قطعه زمین و به عرض مورد نیاز متناسب با نوع گیاه حفر کرده و سپس بذور به کمک بذر افشان در روی پشته به عمق معین (بر حسب ریزی و درشتی بذر) قرار گرفته و روی آنها با خاک پوشیده می شود. بذر محصولاتی مثل گندم، جو، شبدر، یونجه و غیره که احتیاج به عملیات وجین کاری، خاک دادن پای بوته و غیره ندارند به روش خطی در داخل شیارهائی موازی به عرض 3-2 سانتی متر به کمک بذرافشان پاشیده می شود. سپس به کمک زنجیری که در پشت بذرافشان بسته شده و یا دو صفحه دیسک مانند که پهلوی هم روی یک محور قرار گرفته، شیارهای کاشته شده با خاک پر می شود. بطورکلی ، بذر کارهای ردیفی را می توان در سه گروه ردیف کار غلات (بذر کار ردیفی پر)، ردیف کار گیاهان وجینی (بذر کار ردیفی تکی) و ردیف کار گیاهان علوفه ای تقسیم بندی نمود.عملیات با این بذرافشانها فقط در صورتی امکان دارد که زمین بخوبی تهیه شده و فاقد هر گونه کلوخه، بقایای گیاهی و علف های هرز باشند. در بذر کاری ردیفی (خطی) مقدار بذر مصرفی در واحد سطح نسبت به روش دستپاشی کاهش می یابد، بذور در عمق معین و یکنواخت در خاک قرار می گیرند و بالاخره عملیات داشت. مثل آبیاری، سله شکنی، وجین کاری، خاک دادن پای بوته ها ، سمپاشی و کود پاشی و غیره مناسبتر و آسانتر انجام می گیرد.
ت) بذر کاری کپه ای، برای گیاهانی که فاصله نسبتاً زیادی برای رشد شاخ و برگ یا عملیات داشت مثل وجین، خاک دادن پای بوته ها، آبیاری غیره نیاز دارند مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش در مزرعه تسطیح شده، یا کنار و روی پشته ها و یا در داخل حفره های کوچک با فاصله مساوی بالای داغ آب پشته ها تعدادی بذور با ماشینهای «کپه کار» و اغلب بکمک دست (بیلچه) ریخته می شود و سپس روی آنها با خاک پوشانده می گردد. پس از سبز شدن بذور نیز اقدام به تنک کردن می نمایند این روش بذر کاری در ایران برای صیفی جات و گیاهان جالیزی و وجینی معمول است. بذر کاری کپه ای نسبت به روشهای دیگر پر زحمت، وقت گیر و پر هزینه بوده،اما بذر کمتر، جوانه زنی سریع و یکنواخت یا گیاهچه های قوی از مزایای آن بشمار می رود. ث) بذر کاری در خزانه و نشاء کاری – گیاهانی که در مراحل اولیه زندگی پر توقع بوده و رشد و نمو. کندی دارند یا به بدی تهیه زمین و فقر آن از لحاظ مواد غذایی حساسیت زیاد دارند و یا طول مدت تابستان برای تکمیل دوره زندگی آنها از کاشت تا رسیدن کافی نباشد به طریق خزانه و نشاء کاری (انتقال به زمین اصلی) کشت و زرع می شوند. در این روش ابتدا بذر را در قطعه زمینی موسوم به خزانه(Nursery) که خوب آماده شده است با تراکم زیادتر از آنچه درزمین اصلی لازم می باشد می کارند. پس از مدتی بوته های جوان به اندازه کافی رشد و توسعه نمود و جای آنها در خزانه تنگ شد با احتیاط و بدون صدمه به ریشه ها از خاک بیرون آورده می شوند و در زمین اصلی نشاء می کنند. همیشه قبل از کندن نشاء ها بایستی خزانه را پر آب نمود تا نشاء ها براحتی با قدری خاک در اطراف ریشه بیرون بیاید. زراعت برنج و توتون به روش خزانه و نشاء انجام می گیرد. در مورد بعضی گیاهان دیگر مانند گوجه فرنگی، بادنجان، خیار، هندوانه و غیره می توان از گلدانهای کوچک برای تهیه نشاء استفاده کرد و پس از مدتی در صورتی که شرایط زمین اصلی مستعد و مهیا گردید در هوای آزاد و در فواصل مورد نظر نشاء ها به مزرعه انتقال می یابند. محل خزانه گیری ممکن است در گوشه ای از مزرعه یا زیر شاسی (نایلونی یا گلخانه ای) در نظر گرفته می شود. خاک خزانه می بایستی حاصلخیز بوده و یا کود فراوان داده شود و بطور رضایت بخشی تهیه گردد تا بذور براحتی جوانه بزنند. رطوبت خزانه عموماً با آبپاشی تامین میشود (باستثنای خزانه برنج که آبیاری می شود) تا زمین سفت نگردد و سله نبندد.