افت و خيز در توليد شترمرغ در جهان
افت و خيز در توليد شترمرغ در جهان   پرورش شتر مرغ تاريخچه پر فراز و نشيبي داشته است. شتر مرغ ها اولين بار در سال 1860 در آفريقاي جنوبي به منظور استفاده مداوم از پر هاي اين پرنده براي تهيه اجناس مدل (لباس و ...) در اروپا و آمريكاي شمالي تحت اسارت انسان قرار گرفته اند. بخت و اقبال ايجاد شد و اين پرنده ها به ايالات متحده، استراليا و اروپا صادر شدند. تا اينكه در آغاز قرن بيستم صادرات اجناس زنده قدغن گرديد.   بازار پَر پس از شروع جنگ جهاني اول و ترقي ماشين موتوري سقوط كرد و پرورش شترمرغ تنها در آفريقاي جنوبي باقي ماند. ولي بعد از جنگ جهاني دوم صنعت پرورش شتر مرغ با توسعه بازار پوست اين پرنده براي دباغي آن به چرم احيا شد و اين بعد ها با ايجاد بازار محدود براي گوشت اين پرنده كامل شد.   مجازات هاي اقتصادي در برابر آفريقاي جنوبي در دهه 1980 باعث آغاز افت صادرات پوست شترمرغ شده و همينطور افزايش متعاقب قيمت آن منجر به تجديد علاقه براي پرورش آن در ايالات متحده و استراليا گرديد.   بازار پرورش اين پرنده با استفاده از پرندگان باغ وحش ها و مجموعه هاي خصوصي سريعا ايجاد شد. در ايالات متحده بالا رفتن قيمت ها و توسعه زياد پرورش شترمرغ باعث مردمي شدن آن شده و نيز شترمرغ استراليايي[1] به بازار پرورش به عنوان يك جايگزين معرفي گرديد.   حدود 6 تا 7 سال ايده پرورش شترمرغ در ايالات متحده به طور فوق العاده اي افزايش و سپس در سراسر جهان از جمله اروپا، خاورميانه و چين گسترش يافت. تكنيك هاي پرورش توسعه يافته و تعداد افرادي كه شترمرغ و ساير گونه هاي مربوطه را پرورش مي دادند، بطور قابل ملاحظه اي افزايش يافت.   متاسفانه يك بار وقتي مردم دريافتند كه بازار براي پرورش پرندگان گرانقيمت به هم ريخته و سرمايه گذاري براي توليد تجاري گوشت و چرم قابل ملاحظه است، پرورش شترمرغ جاذبه خود را از دست داد. از آغاز دهه 1980 پرورش شتر مرغ در مناطق مختلف دنيا متحمل يك دوره تجديد شده است گرچه عموماً گله هاي پرورش اين پرنده در مقياس كوچك مي باشند.   تنظيم دوباره صنعت آفريقاي جنوبي در سال 1993 توليد اين پرنده را دو برابر كرده و بازار جهاني براي پوست شترمرغ طغيان كرد.   افت قيمت ها باعث شد تا مردم پرورش شترمرغ را در گله هاي نسبتاً كوچك كه براي بهره برداري تجاري سرمايه گذاري كرده بودند، ترك كنند. تا پايان دهه 1990 نيك بيني تجاري براي پرورش شترمرغ ايجاد شده و افرادي آن را ترك كرده بودند، با واقعيت هاي تجاري توسعه و حفظ بازار شترمرغ روبرو شدند.   عليرغم كيفيت بالاي توليدات گوشت و چرم، پرورش شترمرغ نتوانسته است به پتانسيل خود در مراتب بالا دست يابد. در حال حاضر تنها در آفريقاي جنوبي پرورش شترمرغ به موفقيت خود در ايجاد بازارها ادامه مي دهد و پرورش آن در گله هاي پر تعداد سودمند مي باشد.   ديمينگ و انجل (1996) پيشنهاد كردند كه به منظور بالا بردن سودآوري بايد توليد (باروري و جوجه در آوري و قدرت زنده ماني جوجه ها ) را به طور معني داري افزايش داد.   آنها دو سؤال را مطرح كردند: كشش اقتصادي براي تقاضاي پوست شترمرغ چقدر است؟ و با افزايش موجودي شترمرغ ها چه اتفاقي براي قيمت شترمرغ ها خواهد افتاد؟   اين سؤالات را مي توان پيش گويي كرد زيرا اخيراً يك كاهش در توليدات شترمرغ و اطمينان و اعتماد در پرورش اين پرنده در سراسر جهان رخ داده است.   ديمينگ و انجل (1996)، چالش هايي را براي بازاريابي توليدات شترمرغ ارائه نمودند كه مي توان همراه با بازار پوست اين پرنده بازار گوشت آن را نيز توسعه داد.   مشكلات كنوني در توليد شترمرغ ممكن است منجر به كاهش قابل ملاحظه در توليد اين پرنده شود. ولي مي توان مطمئن بود كه طي ساليان دراز هنوز صنعت شترمرغ بطور قابل ملاحظه اي در آفريقاي جنوبي وجود خواهد داشت.   منابع:   1- Deeming D.C. 1999. The Ostrich, biology, production and health, CABI Publishing.   2- Deeming D.C. 2002. The rise and fall of ratite production. 11th European Poultry Conference, Germany, Bremen, August 6-10-2002.         منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )