چرخه تابستاني مانسون هند
در فصل تابستان در هر نيمكره، انرژي دريافتي خورشيد، بيش از انرژي بازتابشي است. همچنين خشكي گرماي خود را زودتر از دست ميدهد. اين خصوصيت بهويژه بر روي بيابان ربعالخالي، يكي از بزرگترين بيابانهاي جنبحاره، و فلات تبت، با ارتفاع متوسط 4 كيلومتر از سطح دريا، در ميانه قاره آسيا، نمايان است. اين گرماي از دست رفته، حد غربي و شمالي مانسون هند را توجيه ميكند. در خردادماه هندوستان شمالي از چندين ماه پيش همچنان خشك است و دما در آن به بيش از 40 درجه سانتيگراد ميرسد. همزمان در نيمكره جنوبي، زمين سرد است. در هر نيمكره، تبادل انرژي ميان خشكي و دريا برقرار ميشود. نتيجه كلي، بالا رفتن گرماي هندوستان و شمال افريقا در برابر پايين آمدن گرماي اقيانوس هند است.
در هنگاميكه ناحيه مانسون آسيا به بيشينه دماي خود ميرسد، گراديان افقي فشار بر فراز خشكي و دريا شدت مييابد. گراديان فشار و نيروهاي شناوري كه به وسيله گرماي هوا ايجاد ميشوند، موجب حركت همگرائي در نزديكي سطح زمين ميگردند. اين خود موجب حركت هواي مرطوب-سنگين از سوي استوا و اقيانوس هند به سوي منطقه كمفشار جنوب آسيا ميشود. به دليل وجود شتاب كوريوليس، مسير واقعي حركت بادها منحني است. پادساعتگرد روي شبه قاره هند و ساعتگرد بر روي فلا تبت.
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )