و خداوند زنبور عسل را وحی کرد که در کوه ها و درختان و بلندیها منزل گیرد{68} سپس از میوه های شیرین و شهد گلهای خوشبو بخورید و راه پروردگارتان را به اطاعت بپویید. آنگاه از درون آنها شربتی شیرین به رنگهای گوناگون بیرون می آید که شفای مردمان در آن است. مسلما در این آیت و نشانه ای است برای گروهی که تفکر میکنند{69}
قرآن و احادیث به عسل به دیده درمان گر بیماریها نگاه می کنند. (به زنبور عسل بنگرید که چگونه روی درختان کندو می سازد و ... درمانی برای انسان هاست و در این، علائمی برای کسانی است که فکر میکنند) (ترجمه قرآن ۶۹-۶۸ :۱۶)
علاوه بر این پیامبر اسلام ( ص ) می فرماید: (عسل دارای اثر درمانی برای هر بیماری جسمی است و قرآن دارای اثر درمانی برای بیماریهای روحی است بنابراین هر ۲ را برای شما توصیه می کنم) (بخاری)
در سالهای اخیر تحقیقات علمی بر اثرات مفید عسل در پزشکی و جراحی صحه گذاشته است . این موارد به شرح ذیل است
عسل و زنبور عسل در اسلامحدیثی است در مورد قرآن و عسل که می فرماید: قرآن و عسل هر دو وسیله شفابخش هستند ، عسل فیه شفاءُ للناس(شفای مردمان در آن است)
و قرآن شفاءُ لما فی الصدور (شفاست برای آنچه درون سینه هاست)می باشد.قرآن کریم در دو آیه کلمه عسل را ذکر نموده است:نخست در سوره محمد(ص)آیه 15 که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده است که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است وسپس در سوره نحل که خواص شفابخش آنرا یادآوری نموده و در آیه های 68 و69 این سوره در مورد عسل و زنبور عسل چنین می فرماید:
و اوحی رٌبک الی انٌحل ان اتخذی من الجبال بیوتا و من الشٌجر ومما یعرشون ثم کلی من کل الثمرات فاسلکی سبل ربک ذللا یخرج من بطونها شرابُ مختلفُ الوانه فیه شفاءُ للناس انٌ فی ذالک لایة لقوم یتفکرون.
و خداوند به زنبور عسل وحی کرد که در کوهها و درختان و بلندی ها منزل گیرید. سپس از میوه های شیرین و شهد گلهای خوشبو بخورید و راۀ پروردگار خودتان را بپوئید. آنگاه از درون آنها شربتی شیرین به رنگهای گوناگون بیرون می آید که شفای مردمان در آن است .مسلمأ در این آیت و نشانه ای است برای گروهی که تفکر می کنند.)
در آیات فوق می بینیم همان طور که زنبور عسل شربت رنگارنگی می سازد که پس از هضم و جذب توسط بدن ، شفا بخش انسان از بیماریها می گردد، همین طور روان آدمی وقتی با نیروی فاکره (تفکر) از راه چشم و گوش و چشایی به تفکر درباره زندگی شگفت انگیز این حشره کوچک می پردازد و می بینید که این حشره بی رنج شاگردی هیچ شکرریزی ، ماهرانه در قنادی استاد گشته است ، و بی آنکه مکتب و دانشکده ای دیده باشد در صنعت معماری و مهندسی سرآمد معماران و مهندسین گردیده است و بی آنکه علم الاجتماع خوانده باشد با نظم و تمدنی عالی به زندگی اجتماعی پرداخته است ، مسئله وحی و نبوت پیامبران برایش کشف می شود که مدرس گشته و یا وحی و الهام پروردگار به رهبری و راهنمایی همنوعان پرداخته
و برای بشر علم و تمدن ، سعادت و نیکبختی ، اخلاق و رستگاری به ارمغان آورده اند:(انٌ فی ذالک لایة لقوم یتفکرون)(سوره نحل ، آیه 69) مسلمأ در زندگی زنبور عسل آیت و رمزهایی است برای گروهی که تفکر می کنند.
آری همان طور که عسل زنبور شفابخش جسم است، تفکر در زندگی زنبور عسل شفاء لما فی الصدور است. و بیماری شک و شبه را نسبت به پیامبران زایل می گرداند. همچنان که نیروی تفکر انسان را شایسته تکلیف و اوامر و دستورات الهی و تحمل مسئولیت می سازد.
و او را به مقام خلافت و جانشینی خدا در روی زمین می رساند، و قلب های نا بینا را بصیر و بینا می گرداند.
نمونه تفکر از نظر امام صادق(ع) درباره عسل و زنبور عسل: امام صادق(ع) شاگرد خود مفضل را درباره عسل و زنبور عسل چنین وادار به تفکر میکند:
به زنبور عسل و اجتماعش در صنعت عسل سازی و تهیه خانه های شش ضلعی بنگر و آنچه را در جمع زنبوران از ظرائف و زیرکی ها می بینی ، مسلمأ چنانچه کار آنها را در مورد تامل و دقت قرار دهی ؛ آن را شگفت و ظریف می بینی ، وقتی کارهایشان را بنگری آن را عظیم و شریف و در ردیف کارهای انسان می یابی . ولی چون به خود زنبوران بنگری آنها را حتی نسبت به خویشتن جاهل و نادان می یابی. و در این دلیل واضح و آشکاری است بر اینکه صواب و حکمت در این صنعت از آن زنبورعسل نیست ، بلکه از آن کسی است که آنرا با این طبیعت آفریده و این صنعت را در آن برای مصلحت انسان قرار داده است.
پرسش:قرآن خوردن عسل را شفا می‌داند، لطفاً فواید علمی و پزشکی آن را بیان کنید؟پاسخ:عسل غذای لذیذی است که از زنبور عسل به دست می‌آید و قرآن نیز بدان پرداخته است:«فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ»1 «خوردن عسل برای مردم شفاء است»پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربة العسل»2 «هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمی‌کند.»واژه‌ی «شفاء» در قرآن، درباره‌ی خوردنی‌ها به کار نرفته است، مگر برای عسل. و نام یک سوره‌ای از قرآن، اختصاص به نحل (= زنبور عسل) داده شده است و قرآن درباره‌ی وحی به زنبور عسل می‌فرماید:«پروردگار تو به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) نمود که از کوهها و درختان و داربست‌هایی که (مردم) می‌سازند، خانه‌هایی برگزین و تمام ثمرات (و شیره‌ی گلها) بخور (خوردن در اینجا مجاز است منظور نوشیدن خاص است) و راه‌هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است براحتی بپیما.» و از شکم‌هایشان شرابی با رنگهای مختلف خارج می‌شود که در آن برای مردم شفا است بیقین در این امر نشانه‌ی روشنی است برای جمعیتی که می‌اندیشیدند