مطالعه سرواپیدمیولوژیک بیماری آنفولانزای طیور (H9N2) در ایران
بیماری آنفولانزای طیور ناشی از تحت تیپ N9N2 و پاتوتیپ ویروس های آنفولانزای طیور نه چندان بیماری زا (nHPAI) در تیرماه سال 1377 در مرغداری های استان های تهران و قزوین وقوع و شناسایی گردید.
هدف ازانجام این مطالعه شناسایی کانون منطقه ای و منشاء بیماری آنفولانزای طیور ایران بود . در این بررسی تعداد 23454 عدد نمونه سرمی از مزارع اجداد ، مادر، تخم گذارو گوشتی استان های مختلف کشور بویژه استان های مهم از نظر توسعه صنعت طیور، تحت آزمایش ممانعت از هماگلوتیناسیون (HI) و جداسازی ویروس در تخم مرغ های جنین دار قرار گرفت .
درصد نمونه های سرمی حاوی آنتی بادی های ضد هماگلوتینین تحت تیپ H9N2 در آزمایش HI ، در مرداد ماه سال 1377 به ترتیب 94/71 ، 01/13 ، 87/11 ، 52/9 و 43/8 درصد برای استان های تهران و قزوین ، سمنان ، قم ، خراسان و اصفهان بود.
تعداد استان های آلوده ، از 6 استان در مرداد ماه ، به 9 استان در شهریور ماه و 19 استان در اسفند ماه 1377 افزایش پیدا کرد .
بررسی های سرولوژیکی انجام گرفته نشان داد که کانون منطقه ای بیماری آنفولانزای طیور، استان های تهران و قزوین می باشد. ویروس های عامل بیماری از طریق جابجایی جوجه های یکروزه ، پولت ، خروس های مادر و مرغ های تخم گذار مسن از مبدا تهران و قزوین به سایر استان ها انتقال یافته است . بعلاوه حمل کود آلوده از استانهای تهران و قزوین به استان های جنوبی، وحمل نهاده های اولیه دان از بنادر جنوب به سایر استان ها ، توسط همان کامیون ها بدون شستشو وضد عفونی منجر به گسترش سریع بیماری به اغلب استان های کشور گردید .
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )