معماری گیاهی شامل فرم ها و فضاهای گیاهی و نظمی است که آنها را در محیط سازماندهی نموده و از طریق حرکت در فضا-زمان تجربه می شود. محصول آن بایستی سلامت، ایمنی و رفاه انسانی باشد و به عنوان وسیله آسایش در محیط تلقی گردد، در ضمن دوام و پایداری معقول آن نیز مهم است. معماری گیاهی عملکردی آگاهانه، ارادی و هدف دار است. در معماری گیاهی پیش از آنکه طراح وارد مرحله طراحی شود، شرایط موجود به لحاظ محیطی بررسی و مقاصد عملکردی، محیط زیستی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و حتی احساسی و زیبایی شناختی در روند طراحی لحاظ می گردد.
معماری گیاهی طبق یک برنامه پیش می رود که مهمترین اجزای آن عبارتند از:
- شرایط نیازهای گیاهان
- شرایط نیازها و خواست های انسانی
- عوامل اقتصادی
- عوامل اجتماعی فرهنگی
- سوابق تاریخی
- موانع و محدودیت های قانونی
انطباق معماری گیاهی با محیط امری بدیهی است این محیط شامل سایت محیط، آب و هوا (خورشید، باد، درجه حرارت بارندگی) جغرافیا (خاک توپوگرافی نمو گیاه آب) و مسائل احساسی (ویژگی محل دید و منظر صدا و بو) می شود.
عناصر اصلی
در معماری گیاهی عنصر اصلی تشکیل دهنده فرم گیاه است اما معرفی آن به عنوان یک عنصر سازنده فرم در فضا عبارت است از: نقطه، خط، سطح و حجم.
ü نقطه: تولید فرم به طور عمده از یک نقطه شروع می شود. گیاه به عنوان یک نقطه در فضا مبین مکانی در فضا است.
ü خط: امتداد کاشت خطی گیاهان مبین خط است. هنگامی که گیاهان به عنوان نقاطی تک در فضا امتداد می یابند، خط گیاهی حاصل می شود که دارای خواص طول، جهت و مکان است.
ü سطح: از امتداد خط گیاهی سطح گیاهی حاصل می شود که دارای خواص طول و عرض، شکل، وجه، جهت و مکان است.
ü حجم: از امتداد سطح گیاهی، حجم گیاهی حاصل می شود که دارای خواص طول، عرض و عمق، فرم و فضا، وجه، جهت و مکان است.
منبع: بزرگترین وبگاه مرکز مقالات کشاورزی و کلیه گرایش های کشاورزی