تکثیر گیاه
گل نرگس
تقسیمات
سیزده گانه نرگس از روی شکل ظاهری نرگس
نوع اول-
شیپوری: یک گل روی ساقه، تاجی به شکل شیپور که حدوداً به اندازه گلبرگها و گاهی بلندتر از گلبرگهاست.
نوع دوم-
تاج بلند: یک گل روی ساقه که اندازه تاج آن بین تا یک گلبرگ کامل است.
نوع سوم-
تاج کوتاه: یک گل روی ساقه و اندازه تاج آن کمتر از بلندی گلبرگهاست.
نوع چهارم-
دوگانه: نرگسهایی که دارای گلبرگها و یا تاج خوشهای
هستند. و روی یک ساقه میتواند یک یا بیش از یک گل داشته باشد.
نوع پنجم-
سه پرچمی: معمولاً بیش از یک گل روی ساقه دارند سرگل افتاده و بخش گلبرگها عموماً به صورت تاب خورده و برگشته و دارای
بافتی ابریشمی است. گلهای این نوع نرگس مانند زنگهای آویزان است.
نوع ششم-
سیکلامینوس: یک گل روی ساقه گلبرگ ها به طور مشخصی
برگشته هستند و تاج آن کشیده و باریک است (مثل این میماند که گلبرگها بوسیله باد خم شدهاند)
نوع هفتم-
جانکوئیلا: دارای گلهای کوچک و گلبرگهای پهن است . عموماً
چندین گل روی ساقه است. و گلها بسیار معطر هستند ساقه دارای مقطع عرضی گرد و بخشهای ساقه و برگ آن نازک شبیه به نی است.
نوع هشتم-
تا زِ تا: عموماً دارای 3 الی 20 گل روی یک شاخه قوی است. گلها
عموماً خوشبو و دارای تاج بسیار کوتاهی هستند. گلبرگ ها گرد و تا حدی مضرس هستند.
نوع نهم-
شاعرانه: عموماً یک گل روی ساقه دارد گلبرگهای سفید رنگ که در بعضی موارد با رنگ تاج در
محل اتصال رنگین شده با تاج کوچک صافی که دارای بلههای قرمز رنگ است. این گل معطر است.
نوع دهم-
بالبوکدیم دورگه: گلهایی کوچک شبیه « دامن دورچین » دارد.
نوع
یازدهم- تاج مضرس (شکاف دار) : لبههای تاج آن دارای شکاف عمیق است (معمولاً
شکافها به اندازه طول تاج هستند)
نوع
دوازدهم- نرگسهای متفرقه: نرگسهایی که در ردهبندیهای ذکر شده بناشده. و عموماً
جزء نرگسهای دو رگه هستند.
نوع
سیزدهم- انواع گونههای وحشی و دورگه
مراقبت از
نرگسها
نکاتی برای
موفقیت در پرورش نرگس
ماههای
مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس در انگلیس هستند تا ریشهها قبل از شروع
زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا
آبان ماه قابل کشت هستند.
برای کشت،
آنها را بطور مجزا با فاصلههای cm
15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید به طوری که حدود cm 10 خاک روی پیازها
باشد. یک مقدار کود معمولی را با خاک مخلوط کنید و در زیر محل کاشت
بریزید و اگر خاک رسی و سنگین است مقداری شن با آن مخلوط کنید تا به زهکشی خاک کمک
کند. پیازها را در زمینی که از آب اشباع است نکارید.
نرگسها برای
گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگها را
از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث میشود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته
سپری شد بعد از گلدهی میتوانید برگها را قطع کنید چون تأثیری بر گلدهی سال بعد
ندارد.
بعد از
پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید.
هر پیازی
را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید.
پس از
گلدهی گیاه را هفتهای یک بار آبیاری و بوسیله کودهای غنی از تپاس تغذیه کنید تا هنگامی که برگها
زرد شوند.
تعداد
زیادی از نرگسها، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند. اگر
شما باغ کوچکی دارید و دستههای نرگس خیلی زیاد و بزرگ شدهاند میتوانید آنها را
خارج کرده و تقسیم کنید.
پیازهای
خارج شده را در مکانی خنک تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید.
هم قبل از
انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس میکنید
نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کردهاند را جدا کرده و بسوزانید.
پیازهای
کشت شده در گلدان (برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتی متری
کاشته شوند. که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد.
بهترین
گونهها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که میخواهید کشت کنید. اگر محیط بزرگی از
زمین سبز دارید که میخواهید در آنجا نرگسها را کشت کنید نوع « نرگس نما » بهترین
نتیجه را دارد. گونههای مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید که این یک نتیجه
کشت خوب نیست.
برای حاشیه
و کنارههای کوچک باغهای سنگی بهتر است از انواع کوچکتر برای پرورش مانند « دو به
دو » یا « پرتاب شعله » استفاده شود.
در طول
زمان پرورش، حداقل دوبار بوسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگسها را سمپاشی کنید
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )