سخنان خداوند متعال در قرآن کریم در مورد حشرات
سخنان خداوند متعال در قرآن کریم در مورد حشرات قرآن به نوعی بازگوکنندة اهمیت علم حشره شناسی میباشد. سوره های نمل، نحل و عنکبوت به افتخار حشرات و خویشاوندان نزدیک آنها نامگذاری شده اند. از سوی دیگر، خداوند توجه انسان را به پروانه، پشه، ملخ، مگس و موریانه جلب نموده است:   [آنان حرکت کردند] تا به سرزمین مورچگان رسیدند؛ مورچه اى گفت: به لانه هاى خود بروید تا سلیمان و لشکرش شما را پایمال نکنند در حالى که نمى فهمند! ( سورة نمل، آیة 18).     و پرودگار تو به زنبور عسل وحی نمود که از کوه ها، درختان و ساخته های آدمی خانه هایی برگزین. پس از شیرة گل ها بخور و را ههایى که پروردگارت براى تو تعیین کرده است، را به راحتى بپیما. نوعی نوشیدنى با رنگ هاى مختلف از درون شکم آنها خارج مى شود که شفاى مردم در آن است؛ به یقین در این امر، نشانه روشنى برای اندیشمندان وجود دارد. (سورة نحل، آیه های 68 و 69).     مَثَل کسانى که غیر از خدا را اولیاى خود برگزیدند، مثل عنکبوت است که خانه اى براى خود انتخاب کرده؛ در حالى که سست ترین خانه ها، خانة عنکبوت است اگر مى دانستند! (سورة عنکبوت، آیة 41).     و تو چه مى دانى که حادثة کوبنده چیست؟ ! [آن حادثه همان روز قیامت است] روزى که مردم مانند پروانه هاى پراکنده خواهند بود. (سورة القارعه، آیه های 3 و 4).     خداوند از این که [به موجودات ظاهراً کوچکى مانند] پشه، و حتى کمتر از آن، مثال بزند، شرم نمیکند. آنان که ایمان آورده اند، میدانند که آن، حقیقتى است از طرف پروردگارشان؛ و اما آنها که راه کفر را پیموده اند، میگویند: منظور خداوند از این مَثَل چه بوده است؟! [آرى]، خدا جمع زیادى را با آن گمراه، و گروه بسیارى را هدایت مى کند؛ ولى تنها فاسقان را با آن گمراه مى سازد! (سورة بقره، آیة 26).     سپس طوفان و ملخ و آفت گیاهى و قورباغه ها و خون را [که] نشانه هایى از هم جدا بودند، بر آنها فرستادیم، [ولى باز بیدار نشدند] و تکبر ورزیدند، و جمعیت گنهکارى بودند! (سورة اعراف، آیة 133).     آنان در حالى که چشم هایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخ هاى پراکنده از قبرها خارج مى شوند. (سورة قمر، آیة 7).     اى مردم! مثلى زده شده است، به آن گوش فرا دهید: کسانى را که غیر از خدا مىخوانید، هرگز نمى توانند مگسى بیافرینند؛ هر چند براى این کار دست به دست هم دهند ! و هرگاه مگس چیزى از آنها برباید، نمى توانند آن را باز پس گیرند! هم این طلب کنندگان ناتوانند و هم آن مطلوبان. (سورة حج، آیة 73). [با این همه جلال و شکوه سلیمان] هنگامى که مرگ را بر او مقرر داشتیم، کسى آنها را از مرگ وى آگاه نساخت مگر جنبندة زمین [= موریانه] که عصاى او را مى خورد [تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد]. هنگامى که بر زمین افتاد، جنّیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقى نمیماندند! (سورة سبأ، آیة 14).   منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )