مو از مهمترين و ارزنده‌ترين محصولات كشاورزي منطقه سيستان بوده و منبع مهم درآمد باغداران اين مناطق مي‌باشد. بيماري سفيدك پودري مو يكي از عوامل كاهش كمي و كيفي اين محصول در سيستان است . عالم بيماري قارچي است كه مرحله جنسي آن Uncinula necator و مرحله غيرجنسي (ناقص) آن Oidium tuckeri ناميده مي‌شود. در مطالعات انجام شده مشخص گرديد كه پس از شروع فعاليت گياه، اگر به مدت چهار روز ميانگين درجه حرارت بيشتر از 16 درجه سانتيگراد و ميانگين رطوبت نسبي هوا بيش از 50 درصد باشد، قارچ رشد و فعاليت خود را در اين منطقه آغاز مي‌كند. درجه حرارت مناسب براي رشد و اسپورزائي قارچ 24-30 درجه سانتيگراد به همراه رطوبت نسبي بالاي 35 درصد و نور خفيف است . شرايط محيطي مساعد براي جوانه‌زني كنيديهاي قارچ در حرارت 22-28 درجه سانتيگراد، رطوبت نسبي بيشتر از 40 درصد و نور خفيف تعيين گرديد. به استناد بررسي انجام شده، دوره فعاليت و اسپورزائي قارچ در منطقه سيستان را به سه محدوده زماني مي‌توان تقسيم كرد: -1از حدود 9 تا 24 فروردين، به علت پائين بودن دما، فعاليت اسپورزائي قارچ كم است . -2از حدود 24 فروردين تا 17 ارديبهشت ، به علت مساعدبودن دما، رطوبت نسبي و نور فعاليت و اسپورزائي قارچ زياد است . -3از حدود 17 ارديبهشت تا اواسط تير، به علت بالابودن دما و نور و پائين بودن رطوبت نسبي هوا، فعاليت و اسپورزائي قارچ كاهش مي‌يابد. در اين منطقه قارچ عامل بيماري تا دماي 34 درجه سانتيگراد به رشد و اسپورزائي خود ادامه مي‌دهد و اگر ميانگين دما از 36 درجه سانتيگراد تجاوز نمايد (در اين تحقيق به مدت چهار روز آزمايش گرديد) فعاليت رويشي و زايشي قارچ كاهش يافته، از بين مي‌رود. زمستانگذراني قارچ در اين منطقه ميلسيوم درون جوانه‌ها سپري مي‌شود. جهت مبارزه با سفيدك پودري مو در سيستان اثر نه قارچ‌كش سيستميك از جمله تريميدال (نئوريمول 9)، بايلتون (ترياديمفون)، بايتان (ترياديمنول)، آلتو (سايپركنازول)، ايمپكت (فلوتريافول)، تيليت (پروپيكنازول)، كاليكسين (ترياديمورف)، توپسين ام (تيوفانات متيل) بادزهاي 100، 150 و 200 ميلي ليتر ماده موثر در هزار ليتر آب ، بنوميل (بنلت) به ميزان 0/5، 1 و 1/5 در هزار گوگرد و تابل - غيرسيستميك - به ميزان 7، 10 و 15 كيلوگرم در هكتار روي عامل بيماري آزمايش شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه قارچهاي بايلتون و تريميدال بادز 100 ميلي ليتر ماده موثر و كاليكسين بادز 200 ميلي ليتر ماده موثر در هزار ليتر آب بهترين اثر را داشته، بيماري را بخوبي كنترل مي‌نمايند. قارچ‌كش بنوميل به ميزان 0/5 در هزار و گوگرد و تابل به ميزان هفت كيلوگرم در هكتار از نظر كنترل بيماري در گروه دوم قرار گرفتند. ساير قارچكشها يا صورت موثر و يا اصلا قادر به كنترل بيماري نبوده، لذا در اين منطقه قابل توصيه نمي‌باشند.