کاهش خسارت خشکسالی در گندم دیم

گیاه دارویی سنبل الطیب Valeriana officinalis         سنبل الطیب   Valeriana officinalis   Valerian   Valerianaceae     معرفی و گیاهشناسی گیاهی است علفی و چندساله، با ارتفاع 50 تا 150 سانتی متر، دارای ساقه ای توخالی و استوانه ای شکل، برگهای آن منقسم به 7 تا 11 برگچه هستند که به صورت متقابل بر روی ساقه دیده می شوند. گل هایش به رنگ سفید یا صورتی می باشند که به صورت گل آذین دیهیم دیده می شوند. میوه اش فندقه ای تخم مرغی شکل است و بذرها در این گیاه دارای پاپوس هایی هستند که سبب سهولت انتشار آنها می شوند.           پراکنش و نیازهای اکولوژیکی سنبل الطیب در مناطق معتدل و مرطوب اروپا و آسیا می روید و در کشورمان در مناطق شمال غربی و اطراف اصفهان به صورت خودرو دیده می شود. سنبل الطیب گیاهی است که به هوای معتدل و رطوبت فراوان در طول رویش نیاز دارد.         کاشت، داشت و برداشت تکثیر سنبل الطیب به دو شیوه ی کلی انجام می شود: الف) از طریق بذر که اهمیت بیشتری دارد.  ب) از طریق رویشی (تقسیم بوته) تکثیر سنبل الطیب معمولا از طریق بذر و به صورت غیرمستقیم (ابتدا کشت بذور در خزانه و سپس انتقال آنها به زمین اصلی) انجام می شود. در طول فصل رویش خاک دادن پای بوته ها در صورت مشاهده ی خروج ریشه ها از زیر خاک، دادن مقداری کود ازته به صورت سرک و مبارزه با علف های هرز بسیار اهمیت دارد. برداشت شامل جمع آوری ریشه های گیاهان دوساله در پائیز یا زمستان می شود.       فرآوری ریشه ی سنبل الطیب دارای اسانسی است که اهمیت فوق العاده ای در صنایع دارویی دارد. مهمترین اجزای اسانس سنبل الطیب عبارتند از: والرون، آلفا پینن، بتا پینن، اسید ایزو والرنیک و ... .           خواص درمانی و کاربرد ریشه و ریزوم های سنبل الطیب دارای خاصیت آرامبخش، ضد افسردگی، مقوی اعصاب و ضد بی خوابی هستند.         نحوه ی مصرف: مقدار یک گرم از ریشه ی تمیز شده ی این گیاه به صورت دم کرده به تعداد سه مرتبه در طول شبانه روز   احتیاطات مصرف: مصرف مقادیر زیاد این گیاه سبب سردرد و تپش قلب می گردد.