کاهش خسارت خشکسالی در گندم دیم

سرزمين اصلي: نواحي حاره آمريکا، برزيل و کلمبيا. ديفن باخياDIEFFENBACHIA براي اغلب خانواده‏ها نامي آشناست. گياهي است هميشه سبز که سي گونه دارد. ديفن باخياي آمونا D_AMOENA به نواحي حاره آمريکا تعلق دارد. اين گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بيست سانتي‏متر رشد مي‏کند. برگهايش سبزند و لکه‏هاي سفيد يا کرم دارند. طول برگهاي آمونا پنجاه تا شصت سانتي‏متر است. گونه ديگري به نام پيکتا D_PICTA که بومي برزيل و کلمبياست، برگهايي به رنگ سبز همراه با لکه‏هاي سفيد، کرم و يا نقره‏اي دارد. گونه پيکتا چهل سانتي‏متر رشد مي‏کند و طول برگهايش سي سانتي‏متر است. در بعضي از واريته‏هاي پيکتا دمبرگها، شيري‏رنگند. روش پرورش ديفن باخيا گرما: به طور کلي گياهي گرمادوست است و در زمستان مناسبترين درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتي‏گراد و در تابستان بيشتر از بيست و چهار درجه سانتي‏گراد است. موقعي که هوا خيلي گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روي برگهايش پاشيده شود. در هواي گرم اگر غبارپاشي نشود، برگهايش قهوه‏اي گشته، خود را جمع نموده و مي‏ريزند. در اين صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بيشتري به آن بدهيد. در مورد اسپري کردن آب روي برگهايش به اين نکته توجه داشته باشيد که وقتي نور آفتاب روي برگهايش قرار دارد، نبايد آنها را خيس کرد، زيرا در اين صورت دچار سوختگي برگ گشته و روي پهنک‏برگ لکه‏هاي قهوه‏اي ظاهر خواهد شد. نور: دوستدار محيطي سايه‏روشن است. مناسبترين موقعيت، زماني فراهم مي‏آيد که در محلي پرنور و به دور از تابش مستقيم آفتاب قرار داشته باشد. در صورتي که در محل کم نور و سايه براي مدت طولاني قرار گيرد، ساقه‏ها و برگهايش استحکام خود را از دست داده و رشد بي‏رويه مي‏کنند. در اين صورت گياه زشت و بدقواره مي‏شود و ساقه‏هايش خود را مي‏اندازند. در محيط بسيار پرنور که نور آفتاب براي اين گياه مزاحمت ايجاد مي‏کند، برگها زيبايي و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب‏سوختگي خواهند شد. علامت آفتاب‏سوختگي، خشکي و قهوه‏اي شدن لبه و اطراف برگهاست. آبياري: نيازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط يک بار به آن آب بدهيد. روش دقيقتر براي پيدا کردن زمان آبياري ديفن‏باخيا آن است که اجازه بدهيد سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهيد. آب کم، موجب توقف رشد و ريزش برگها مي‏گردد. البته ريزش برگهاي ديفن باخيا ممکن است علتهاي ديگري نيز داشته باشد. ديفن باخيا به آب زياد حساسيت دارد. اگر به طور بي‏رويه به آن آب بدهيد، خيلي زود دچار پوسيدگي ساقه مي‏گردد. يک قارچ بيماري‏زا به نام «بوتري‏تيس» در مواقعي که رطوبت هوا زياد بوده و گياه در سرما قرار داشته باشد، يا آب زيادي به آن داده باشيد، آبکي و لهيده شدن و پوسيدگي برگ و ساقه را به وجود مي‏آورد. ضمنا برگهاي پاييني زرد مي‏شوند. بنابراين بهتر است جنس خاک و محلي را که گياه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسيد و با دقت و رعايت برنامه زمانبندي شده، به آن آب بدهيد. خاک: مناسبترين خاک براي ديفن باخيا مخلوطي است از سه قسمت خاک جنگلي، خاک برگ، و يک قسمت خاک معمولي باغچه. کودپاشي: از اوايل بهار تا اواسط پاييز هر هفته يک بار به غلظت 3 گرم در ليتر کود تقويتي را در آب حل نموده و به گياه بدهيد. تکثير: الف ـ در بهار قلمه‏هايي به طول ده سانتي‏متر از ساقه برداشته و به صورت عمودي در ماسه قرار دهيد. (شکل 1) (شکل 1) ب ـ در بهار قلمه‏هايي به طول پنج سانتي‏متر از ساقه‏هاي ضخيم که داراي چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقي در ماسه قرار دهيد. (شکل 2) (شکل 2) ج ـ پاجوشهايي که کنار پايه اصلي سبز مي‏شوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان ديگري منتقل کنيد. (شکل 3) (شکل 3) نکات مهم در نگهداري ديفن باخيا ريزش برگهاي ديفن باخيا مهمترين مشکل نگهداري اين گياه است. البته در ديفن باخياهاي مسن، ريزش برگهاي پاييني تا حدودي امري طبيعي است. با رعايت نکاتي که گفتيم، مي‏توان از ريزش برگها جلوگيري کرد. اگر ريزش برگها تا حدي بود که گياه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدياد آن بپردازيد. توقف رشد ديفن باخيا هم موضوع مهمي است. با تغذيه بموقع و زير و رو کردن خاکهاي سطحي و ايجاد تهويه کافي در خاک، براي رشد بيشتر تحريک مي‏شود. توضيح: بعد از برداشتن قلمه آن را يک روز در سايه نگهداري کنيد، تا شيرآبه داخل ساقه خشک شود.     منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )