گیاه آنغوزه (Prangos ferulaceae)
گیاه آنغوزه (Prangos ferulaceae) : گیاهی است که استفاده چند جانبه ( علوفه ای ، دارویی و حفاظت خاک ) دارد . دارای ارزش غذایی بالا بوده و به سادگی مستقر می شود و تولید علوفه بالایی دارد . خصوصیات گیاهشناسی آن عبارتست از : گیاه علفی چند ساله به ارتفاع 80 تا 200 سانتیمتر ، یکپایه ، از خانواده چتریان که در ایران در حال حاضر 15 گونه آن شناسایی شده است . رویشگاه اصلی آن در مراکز زاگرسی قرار دارد . اسامی مختلف فارسی به این گیاه داده شده است مانند : آنغوزه ، سیاه آلو ، زرد آلو ، چغالو ، لوگند و ... . ریشه این گیاه ضخیم و در قسمت یقه الیاف فیبر مانند دو ردیفه ای قرار دارد .ریشه این گیاه قادر است تا عمق یک متری نفوذ کند . ریشه ابتدا به صورت راست به طرف اعماق زمین رشد کرده و از عمق 22 سانتیمتری انشعاباتی از خود ایجاد می کند . قسمت ریشه اصلی حالت متورم شده دارد که از قسمت های دیگر به راحتی قابل تشخیص است . دلیل این تورم ، انباشته شدن مواد غذایی زیاد در این قسمت می باشد . ساقه گیاه 60 تا 80 سانتیمتر است که بر روی آن شیارهای موازی در طول ساقه وجود دارد . ساقه در نزدیکی سطح زمین با غلافی پوشیده شده است . در قسمت رویشی این گیاه ، آوندها و لوله های ترشحی فراوان وجود دارد که از آن شیره و اسانس استخراج می شود . برگ گیاه سبز و فاقد کرک است که به ندرت زبر است . شکل برگ تخم مرغی و کناره های برگ مضرس است که در هنگام خزان به رنگ قرمز در می آید. پهنای برگ 30 تا 50 سانتیمتر است که 3 تا 5 عدد برگ مرکب از طوقه ی گیاه خارج می شود . برگ های تازه بدلیل طعم نامطبوع مورد استفاده دام قرار نمی گیرد . بیشتر این گیاه به شکل خشک شده مورد استفاده قرار می گیرد . گل آذین ، چتر مرکب و زرد رنگ است و دارای 5 گلبرگ و 5 کاسبرگ می باشد . یکی از خصوصیات ویژه در این گیاه اینست که گل نر و ماده جدا ولی بر روی یک پایه قرار دارند . فصل گلدهی ، اردیبهشت ماه تا تیر ماه است. تولید بذر هر بوته 1700 عدد است و وزن هزاردانه آن 83 گرم است . از آفاتی که به این گیاه حمله می کنند ، سوسک بذر خوار است . یکی از اشکالات بذر این گیاه اینست که به دلیل اینکه ماده ذخیره شده داخل بذر ، بیشتر از نوع چربی است ، باعث می شود به شدت قوه نامیه آن کاهش پیدا کند ، بطوریکه ممکن است در طول یکسال تا 50% قوه نامیه خود را از دست بدهد . از طرف دیگر بذر این گیاه دارای دوره خواب است که با تیمار سرما برطرف می شود . این سرما باید طی 2 ماه بر روی بذر اعمال شود . استفاده دارویی : آنغوزه بطور کلی در بازار به دو شکل اشکی و توده ای است . نوع اشکی ( دانه ای ) مرغوبیت بیشتری دارد که در مجاورت هوا به رنگ بنفش و سپس قهوه ای در می آید ولی نوع توده ای آن رنگ های متفاوتی دارد . از این ماده دارویی به عنوان مسکن درد دندان و گزندگی جانوران و اسانس آن جهت میکروب زدایی و ... استفاده می شود. اسانس آن دارای 30 نوع ترکیب متفاوت است . اسانس در شاخه ، برگ و میوه وجود دارد ، بطوریکه باعث معطر شدن گیاه می شود . روش کاشت : ابتدا دوره خواب را می شکنند . ( توسط سرما دهی در دمای 5- درجه سانتیگراد به مدت 2 ماه ) فصل کشت آن پاییز است . اگر دوره خواب بذر شکسته شده ، بهتر است در اسفند ماه کشت شود . روش کاشت به شکل دستی و پخش کردن بذر در سطح زمین می باشد که حدودا 2 سانتیمتر خاک باید روی بذر قرار بگیرد . فاصله ردیف های کاشت 60 الی 80 سانتیمتر و تعداد بذر 3 تا 5 عدد در هر کپه می باشد . منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )