بهدرخت به درخت کوچکی است به ارتفاع حداکثر 5متر که شبیه درخت سیب است. میوه اش به رنگ زرد ،آبدار ودرشتراز سیب است ودر فصل پاییز می رسد.دارای بوئی مطبوع و طعمی گوارا است.قسمت های مورد استفاده درخت به عبارتند از برگ ومیوه و دانه میوه.میوه به را به صورت خام و پخته وشربت و مربا و ژله و کمپوت و جوشانده مصرف می کنند.ترکیبات غذایی –شیمیایی به و بهدانه:آب ،موادقندی،تانن،پکتین،ویتامینها،املاح آهکی،پروتئید، گلوسید،پروتئین های مختلف، روغنی با بوی مطبوع...خواص دارویی-غذایی به:قوه بینایی را زیاد می کندو محبت در قلب ایجاد میکند و اگر زنان آبستن به بخورند فرزندانشان زیبا و شجاع متولد می شوند رسول اکرم (ص).خوردن به برای ضعف قلب بسیار مفید است و معده را پاک می کند و ذهن راروشنی میبخشد.به غم واندوه را از بین میبرد.به رسیده طبیعت معتدل دارد و خوردن آن رفع وسواس و افسردگی نموده و نشاط آور است.به را به هر طریقی که بخورید برای تقویت قلبو اعصاب موثر است.میوه ای سرشار از تانن است که در معالجه اسهال و ورم معده بزرگ خیلی موثر است.برای این منظور میتوانید 40تا 50گرم به را خرد کرده وبه مدت 15 دقیقه در یک لیتر آب جوشانده ومصرف کنید.در تسکین سردرد،آبریزش بینی و تقویت کبد و معده مفید است.برای تقویت اعمال معده و روده ها مفید است.به دارای ویتامین "ب"است که در تعادل اعصاب نقش مهمی دارد.خوردن به و فراورده های آن به صورت کمپوت و شربت رحم را تقویت می کنداز این رو مانع سقط جنین می شود.مصرف به و فراورده های آن میل به خاک خوردن و گل خوردن را برطرف کرده و از ویار زنان آبستن جلو گیری می کند.عرق بدن را خوشبو می کند و بوی بد دهان را از بین میبرد.آب به اعصاب کودک را تقویت وب رشد ونمو اوکمک می کند و معده کودک را پاک واسهال را درمان می کند.شربت به دل را قوت می دهد و معده را تقویت می کند و اشتها آور است.شربت به لیمو حرارت بدن را فرومینشاند مقوی قلب و معده بوده و ایجاد نشاط و سرور مینماید.خواص غذایی-دارویی بهدانه:تخم میوه به را بهدانه میگویند.که دارای لعابی است که اثر درمانی دارد.از پوسته خارجی بهدانه حدود20تا 22درصد لعاب به دست می آید .این لعاب به قدری زیاداست که اگرچهار گرم بهدانه را در آب خیس نمایید محلولی با علظتی شبیه به سفیده تخم مرغ به دست می آید.شایان ذکر است که پوسته بهدانه را نباید از مغزش جدا کرد و میل نمایید زیرا درمجاورت آب ایجاد ماده سمی اسید سیانید ریک می کند.لذا در موارد پزشکی بهدانه را خیس می کنند تا لعاب ایجاد نماید.سپس دانه ها را بیمار می خورد یا می مکد تا از اثر شفا بخشی لعاب آن استفاده کند .لعابی که از خیس کردن چهار گرم بهدانه به دست می آید علاوه بر معالجه گلو درد و تسکین سرفه برای آرایش موی سر وآهار پارچه نیز به کار می رود.همچنین معده را نرم کرده و یبوست را برطرف می کند.اگر 100تا150گرم بهدانه را در یک لیتر آب بجوشانید وروزی چند مرتبه بر پوست بمالید برای درمان سوختگی ،آفتابزدگی،سرمازدگی،ترک پستان،و لب ونیز بواسیر مفید است.جویدن بهدانه کندی دندان را برطرف می کند.خواص غذایی-دارویی روغن به :طرز تهیه روغن به:آب"به"را با نصف مقدار آن روغن زیتون مخلوط کنید و بجوشانید وآنقدر ادامه دهید تا مقدار روغن باقی بماند.خوردن روغن "به"برای درمان اسهال مزمن،زخم معده،و روده مفید است.مالش این روغن بر بدن برای درمان جرب(گال=بیماری پوستی انگلی واگیردارتوام با خارش)،معالجه شوره سر،شپش بدن،صدای وزوز گوش،زخمها،و سوزش دهان مفید است.مالیدن روزانه یک مرتبه روغن "به"بر کف دست و پا از دفع عرق زیاد جلو گیری می کند.خواص برگ و شکوفه درخت "به":اگر کمی برگ درخت "به"را با کمی بهارنارنج دم کرده وبا عسل ویا شکرمانند چای بنوشید برای معالجه تحریکات عصبی بسیار مفید است و اثر آرام بخش دارد.ضمادبرگ درخت "به"به تنهایی جهت معالجه زخمهای چرکی مفید است.تذکر:کرک یا پرزی که بر روی سطح خارجی میوه قرار دارد هضمش سنگین بوده وبرای حلق و صدا وآواز بسیار مضر است.لذا باید قبل از خوردن به پرزهای روی آن را پاک کرد.خوب است بدانید که اگر گرد سوخته کرک "به"را بر روی زخم قرار دهید خونریزی زخم و بریدگی ها را بند می آوردwww.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com