اسمه گیاه خلر Peavine
اسمه گیاه خلر PeavineLathyrus latifolius هست.نام فارسی : خلر – خلر زراعی – سنگینک - ململیشرح گیاه خلر گیاهی است یکساله با ریشه ای راست ومستقیم ارتفاع آن بسته به شرایط مختلف رشد بین 150 تا 170 سانتی متر است. بوته آن دارای وضعیتی پر شاخ و برگ و به رنگ سبزروشن است. ساقه آن چهارگوش بوده و موقع خشک شدن پوک می شود. در قسمت پائین از محل یقه و کمی بالاتر انشعاب پیدا می کند. خود ساقه ها نیز در قسمت بالاتر به دو یا سه شاخه کوچک منشعب می شوند. ساقه ها به علت طویل و ظریف بودن حالت خوابیدگی دارد. دارای 2 تا 4 برگچه کامل نیز هست. رنگ گلها بیشتر بنفش، آبی، قرمز، صورتی بوده و رنگ گلبرگها به طرف دمگل سفید و شیری رنگ می شوند گلها توسط یک دمگل به طول 30 الی 70 میلی متر که درست از محل انشعاب دمبرگ و قسمت میانی گوشواره ها خارج شده است به ساقه متصل شده و گاهی نیز دوگل به یک دمگل که در انتها دو شاخه گشته وصل است تعداد دانه در داخل غلاف 2 تا 5 می باشد. نیاز های اکولوژیکی خلر گیاه زمستانه می باشد، به خشکی بسیار مقاوم بوده و در خاکهای نامطلوب برای دیگر گیاهان بخوبی رشد می کند. این گیاه به ماندابی مقاوم است. کاشت تهیه زمین برای کشت آن و همچنین نوع کاشت ( آبی و دیمی) تا حدودی متفاوت است. در کشت پائیزه در آن به فاصله پس از گاوروشدن زمین آنرا یک شخم نیمه عمیق می زنند و سپس در زمان مناسب بذر می پاشند. عمل اختلاط بذر با خاک بوسیله دیسک انجام می شود. برای کشت آن بویژه پس از غلات مقدار 100 تا 150 کیلوگرم فسفات آمونیم در پائیز به هنگام شخم به زمین می دهند بهتر است علاوه بر آن حدود 50 تا 100 کیلوگرم کود سولفات پتاسیم نیز استفاده شود. برای کشت آن حدود 35 الی 40 کیلوگرم بذر در هر هکتار استفاده می شود. عمق کاشت آن نیز 4 تا 8 سانتی متر است. خلر به آبیاری عکس العمل خوبی نشان می دهد و حدود 3 تا 4 نوبت آب در طول زندگی گیاه لازم است. کشت درهم خلر را با سایر نباتات علوفه ای بصورت درهم می کارند با توجه به اینکه گیاه دارای ساقه های ضعیف و طویل است بعلت ورس عمل برداشت آن دچار اشکال می شود ولی در کشت درهم همراه با گیاهانی چون جو و حتی شنبلیله این گیاهان حالت قیم برای آن داشته و از خوابیدن آن جلوگیری می کند و به این ترتیب برداشت آن هم ساده تر می شود. دامنه انتشار شمال ایران، اطراف تهران خلر دارای گونه های متعددی است و مهمترین آنها که به عنوان علف هرز مطرح هستند عبارتند از :L . blephariacarpus و L . latifolius و L . aphaca و L . roseus .گونه های خلر یکساله هستند و مانند سایر گیاهان خانواده بقولات ،گلهای آنها از درفش ،بالها و ناوها تشکیل شده اند.برگها عموما تحلیل رفته و از دو برگچه متقابل و یک پیچک انتهایی تشکیل شده اند.گونه L . blephariacarpus دارای برگچه های کاملا کشیده و نیزه ای شکل است.در حالی که برگچه های گونه L . aphaca قلبی شکل،با قاعده تبر زینی و برگهای گونه L . roseus از دو برگچه تخم مرغی با انتهای مدور و رگبرگهای مشبک و گوشواره های نیمه پیکانی تشکیل شده اند.خلر از علفهای هرز مزارع توتون،گندم ، جو،یونجه،بادام زمینی و باغهای سبزی و صیفی است.این علف هرز به عنوان خلر وحشی معروف است.                   منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )