۱ -به کودک خود برچسب نزنند.
۲ - او را با کودکان دیگر مقایسه نکنند.
۳ -بیش از حد توان او از او انتظار نداشته باشند.
۴ -طبیعت کودک خود را (درون‌گرا و برون‌گرا) ، نفی نکنند.
۵ -از حمایت بیش ازحد کودک خود بپرهیزند.
۶ -به جای او تصمیم نگیرند و به جای او مشکلاتش را حل نکنند.
۷ -از احساس دل‌سوزی، ترحم و مداخله‌ی حمایت‌گرانه پرهیز کنند.
۸ -از محکوم کردن او در نزد دیگران به ویژه همسالان اجتناب کنند.
۹ - همه‌ی خواسته‌ها و توقعات فرزند خود را برآورده نکنند.
۱۰ - تا حد امکان او را تنبیه بدنی نکنند.
۱۱ - از کلمات توهین‌آمیز و سبک پرهیز کنند.
۱۲ - حس انتقام و کینه‌توزی را به او القا نکنند.
۱۳- قوانین و مقررات مدرسه را در نزد کودک به تمسخر نگیرند.
۱۴- مشکلات عاطفی کودک را در نزد او بیان نکنند.
۱۵ - از پاداش‌هایی که جنبه‌ی رشوه و باج‌خواهی دارد، پرهیز کنند
۱۶- از آموزش‌های زودرس و یا دیررس، به ویژه در مسائل جنسی، به کودکان پرهیز کنند
۱۷- از سرکوب نیازهای کودکان خودداری کنند.
۱۸ -با همه‌ی فرزندان خود با روش یکسان برخورد نکنند و انتظار یکسان نیز نداشته باشند.
۱۹- در برابر کودک از نزاع و درگیری بین خود و همسرشان خودداری کنند.
۲۰ -از یاری کردن دائمی کودک در انجام تکالیف درسی او خودداری کنند.
۲۱- از جهت دادن و برجسته کردن استعدادهای خاص او زودتر از موعد خودداری کنند.
۲۲ - سوالات و کنجکاوی‌های مربوط به مسائل جنسی او را سرکوب نکنند.
منبع: برگرفته از کتاب" هشدارها و نکته های تربیتی " - دکتر عبد العظیم کریمی