عناصر سطح گونه در معماری گیاهی
معماری گیاهی بر سطح زمین مستقر می گردد. خواص توپوگرافیک سطح زمین همراه با شرایط آب و هوا و سایر شرایط جغرافیایی محل، بر معماری گیاهی که در آن زمین احداث می شود اثر می گذارد. محصول معماری گیاهی ممکن است از سطح زمین پایین تر رود، یا بر روی آن قرار گرفته و یا از سطح زمین بالاتر بیاید.
کاربرد سطح کف در معماری گیاهی نظیر سطح زمین است. سطح گیاهی کف، می تواند پله پله یا تراس بندی شود تا مقیاس فضا را شکسته و آن را به مقیاس انسانی تبدیل نماید. سطح گیاهی کف بالا آمده از زمین، معرفی مکانی خاص را به عهده می گیرد. همچنین می توان از این سطوح، برای نمایش سایر عناصر گیاهی در فضا بهره مند شد.
سطح گیاهی کف که یکی از عناصر مهم طراحی گیاهی در فضا می باشد، باید بی عیب و پایدار باشد. فرم، رنگ، شکل و بآفت سطح گیاهی کف تعیین کننده شدت تعریف حدود یک فضا توسط آن و شدت ایجاد یک زمینه بصری در مقابل سایر عناصر در فضا برای اینکه دیده می شوند، می باشد. همچنین بآفت مخصوص گیاه بر چگونگی عبور بر آن اثر می گذارد.
هنگامی که گیاهان به عنوان دیوارهای خارجی فضا تعریف شده و یا هنگامی که به عنوان سقف، سطح بآفت گیاهی یک فضا را می سازند، نفوذ عوامل طبیعی به فضاهای داخلی را تا حدی کنترل می نمایند.
میزان تراکم (فاصله کاشت) گیاهان، میزان ارتباط فضاهای داخلی را با فضاهای خارجی تعیین می نماید. سطح خارجی دیواره گیاهی که به منزله سیمای ظاهری آن محسوب می شود، می تواند به عنوان بخشی از طراحی گیاهی منفک گردد.
از کاربردهای مهم سطح گیاهی عمودی تعریف فضاهای خالی خط مانندی است که قویا دارای خاصیت جهت نمایی اند.
با بالا رفتن یا پایین آمدن سطح سقف گیاهی، مقیاس فضا عوض می شود. کنترل کیفیت و کمیت نور در درون فضای زیر سقف تا حد زیادی به خود سقف گیاهی وابسته است. عملکرد سقف گاه به عنوان عنصر اصلی وحدت دهنده در فضا است، معهذا می توان از کاربرد سقف های گیاهی که تاثیری در فضا نداشته و یا اثر کمی دارند نیز بهره مند شد.
با متمایز کردن سطوح گیاهی عمودی و افقی به وسیله تغییر گیاه، رنگ، بآفت و معرفی دقیق فضاهای خالی و یا بازبین آنها می توان لبه های گیاهی را از نظر بصری به نمایش گذاشته و به فرم کلی سطوح گیاهی کیفیت صفحه ای داد.
منبع: بزرگترین وبگاه مرکز مقالات کشاورزی و کلیه گرایش های کشاورزی