گنگر صحرایی(خارلته یا خار کنگر)
گنگر صحرایی(خارلته یا خار کنگر) Cirsium arvense Canada thistle گیاهی است چند ساله که توسط بذر و ریشه های خزنده تولید مثل میکند.از خانواده Compositeae به ارتفاع30تا120سانتیمتر،با ریشه های عمیق و افقی گسترده.ساقه های کنگرصحرایی در قسمت انتهایی منشعب بوده،هر کدام به گل آذین کلاپرک با نهنج دارای پولکهای خاردار ختم میشود. برگهای ان متناوب و فاقد دمبرگ، تخم مرغی یا نیزه ای، با حاشیه خاردار بوده به لوبهای نامنظمی تقسیم میشود. گلهای کنگر صحرایی،تک جنسی بوده،گلهای نر وماده بر روی گیاهان جداگانه قرار دارند.گلهای ان به رنگ بنفش یا صورتی و بر روی کلاپرکهایی با قطر حدودا2سانتیمتر قرار دارند و زبانکهای ان فاقد خار هستند. اگر چه دوپایه بودن کنگرصحرایی ممکن است باعث تولید گلهای فاقد بذر شود اما وجود ریشه های افقی تکثیرپذیر، که در حین شخم به قطعات کوچک تقسیم میشوند، زمینه تکثیر سریع آن را فراهم میکند. گونه دیگر کنگر صحرایی که رفتارعلف هرزی دارد کنگر صحرایی (خارابی) C.bracteatumاست.میوه ان بسیار ظریف است ودر تاج ان کرکهایی به رنگ سفید مایل به شیری قرار دارد. بذرها کاکل دار بوده و به آسانی توسط باد منتقل میشوند. این گیاه از علفهای هرز مزارع گندم،جو،توتون،مراتع،حاشیه جاده ها وزمینهای بایر است. روشهای کنترل: در مزارع غلات(گندم و جو)از تریبنورون متیل(DF75%)به نسبت15تا20گرم در هکتار از 4 برگی شدن علف هرز به بعد استفاده میشود در باغهای میوه از گلایفوزیت(SL41%)به میزان4-12 لیتر در هکتار در حداکثر فعالیت علفهای هرز تا گلدهی انها ودر 1-2 نوبت استفاده میشود. درمناطق موکاری از پندی متالین(EC33%)به نسبت 5 لیتر و قبل از سبز شدن علف هرز در یک نوبت مصرف میشود. در مزارع نیشکر ازEPTC(EC82%)به میزان6-7لیتر در هکتار قبل از ظهور علف هرز توصیه میشود.                   منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )