پری بیوتیک ها
  پری بیوتیک ها تعریف پروبیوتیکها : اصولا پروبیوتیکها مواد خوراکی غیر قابل هضم می باشند که از طریق تحریک رشد یا فعالیت یک یا تعداد محدودی از گونه های باکتریایی که هدف آنها بهبود سلامتی میزبان است ، به طور موثری بر ارتقاء سلامتی پرنده تاثیر می گذارند . جوجه های جوان نسبت به تهاجم عوامل بیماری زاد بسیار آسیب پذیر می باشند پس باید هر چه سریعتر جمعیت میکروارگانیسم های مفید در سیستم گوارشی آنها شکل بگیرد . چند دهه پیش ر وشی ابداع شد که در آن میکروفلور روده جوجه های مسن تر را به مصرف جوجه های تازه هچ شده می رساندند تا از بروز عوامل بیماریزا در جوجه های جوان پیشگیری نمایند . امروز در سرتاسر دنیا با توجه به آلودگیهایی که ممکن است از طریق این عمل منتقل گردد از پری بیوتیکها به منظور پیشگیری از برخی از بیماریها استفاده می کنند . مکانیسم عمل پروبیوتیکها : پری بیوتیکها می توانند تاثیر مستقیمی بر عوامل بیماریزا داشته باشند که این اثر می تواند به وسیله اتصال مستقیم به عوامل بیماریزا باشد ، اما اغلب تاثیر پری بیوتیکها بر سلامتی میزبان غیر مستقیم و از طریق متابولیتهایی است که به وسیله آن قسمت از میکروفلور روده که پری بیوتیکها را برای متابولیسم خود استفاده کنند ، تولید می شود . برخی از متابولیتها شامل اسیدهای چرب کوتاه زنجیر ، لاکتات ، پلی آمین ها و باکتریوسینها ( موادی که هرگونه باکتری ها برای رقابت با گونه های دیگر به عنوان ماده دفاعی از خود ترشح می کنند و گونه های دیگر را از بین می برند ) می باشند . دلایل استفاده از پروبیوتیکها در جیره روزانه طیور : 1_ افزایش یکنواختی گله : نتایج آزمایشات مختلف نشان داد جوجه هایی که در جیره روزانه خود پری بیوتیک مصرف می نمایند دارای یکنواختی بیشتری نسبت به گروه شاهد هستند . 2_ کاهش سرعت عبور مواد خوراکی : پروبیوتیک ها موجب کاهش سرعت عبور مواد خوراکی در لوله گوارشی می شود که این امر می تواند به هضم و جذب بیشتر مواد خوراکی کمک نماید . 3_ حذف رقابتی : پری بیوتیک ها غذایی مناسب برای باکتریهای مفید روده است و موجب برتری جمعیت میکروبی مفید روده می گردد بطوریکه جایگزینی آنها در روده موجب از بین رفتن یا کاهش باکتریهای بیماریزا در روده می شود . 4_ توسعه پرزهای روده ای افزودن پری بیوتیکها به جیره طیور تازه هچ شده موجب بهبود فعالیت لوله گوارشی می گردد که این امر منجر به افزایش تولید متابولیتهای باکتریایی ( اسیدهای چرب فرار ) می شود . این موضوع مرتبط با افزایش اندازه پرزهای روده ای می باشد که منجر به بهبود هضم و جذب می گردد . 5_ افزایش جذب انرژی و پروتئین :   6_ افزایش در جذب و ذخیر مواد معدنی خصوصا کلسیم و فسفر 7_ تقویت و بهبود سیستم ایمنی : جوجه هایی که در جیره آنها پری بیوتیک استفاده می شود نسبت به گروه شاهد دارای افزایش چشمگیری در ایمونوگلوبین A (IgA ) در دئودونوم خود در هنگام مواجهه با عفونت سالمونلایی هستند . 8 _ افزایش تقریبا صد برابر گونه های مفید لاکتوباسیل به همراه افزایش تولید باکتریوسین : در حضور پری بیوتیکها لاکتوباسیل رشد و تکثیر یافته و میزان زیادی باکتریوسین تولید می کنند که ترکیبات ضد میکروبی طبیعی هستند و مانع از رشد و تکثیر باکتریهای مضر در هنگام استرس و بروز کوکسیدیوز می گردند . 9_ تداوم در افزایش وزن به هنگام استرس : پری بیوتیکها علاوه بر مورد فوق موجب افزایش توسعه روده و باکتریهای مفید در هنگام استرس و بروز کوکسیدیوز می گردد . 10_ اثر پری بیوتیکها در مهار باکتری سالمونلا : در جوجه های جوان میکروفلور به طور کامل توسعه نیافته و توان مقابله با باکتریهای بیماریزا را ندارد ، آزمایشات مختلف نشان داده پری بیوتیک موجب توسعه میکروفلور روده به سمت باکتری های مفید و نیز مانع از رشد باکتریهای مضر همچون سالمونلا می گردد . 11_ کاهش سندرم آسیت : آزمایشات اخیر نشان داده پری بیوتیک به صورت معنی داری موجب کاهش سندرم آسیت در جوجه های گوشتی شده است احتمالا پری بیوتیک موجب کاهش مصرف اکسیژن بیشتری برای سایر بافتها در دسترس است .       منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )