عوامل مؤثر بر
کیفیت بستر در سالن های پرورشی طیور
عوامل مختلفی می
توانند کیفیت بستر و در نتیجه سلامتی، آسایش و عملکرد مرغ های گوشتی را تحت تأثیر
قرار دهند:
رطوبت بستر : رطوبت بستر توسط طراحی آبخوری، میزان تبادل هوا،
جنس و ضخامت بستر، تراکم گله، تغذیه و سلامت گله تحت تأثیر قرار می گیرد. آبخوری
های *****کی (نیپل) در صورت داشتن ارتفاع مناسب می توانند رطوبت بستر را تا 7% کاهش دهند. عوامل تغذیه ای
شناخته شده ای که رطوبت را تحت تأثیر قرار می دهند عبارتند از: میزان
سدیم و کلر در جیره غذایی. پتاسیمی که از ملاس های افزودنی به دان و سویا بدست می آید، همچنین پروتئین و عدم تعادل
اسیدهای آمینه نیز از عوامل مهم در رطوبت بستر است.
تجمع چربی در
بستر: چربی زاید و یا چربی با کیفیت نامطلوب در جیره غذایی می تواند میزان چربی
موجود در بستر را افزایش دهد. این مسئله منجر به کاهش جذب آب در بستر می شود. غشای چربی ایجاد شده بر روی
بستر می تواند باعث کوفتگی و زخم بر روی بدن مرغ شود. با مشاهده اولین نشانه بستر
چرب، اقدامات درمانی بایستی انجام گیرد و بستر مجدداً اصلاح گردد.
ازت بستر:
افزایش ازت در بستر عموماً با افزایش میزان رطوبت در بستر همراه است. بالاتر بودن میزان
پروتئین خام در جیره و همچنین عدم توازن اسیدهای آمینه ممکن است درصد ازت بستر را
افزایش دهد.
ضخامت بستر :
میزان بستر مورد نیاز برای فراهم ساختن ضخامت کافی بستگی به ظرفیت جذب آب بستر دارد. یک دستور کلی در این مورد ایجاد
بستری با ضخامت 10-5 سانتی متر است. در حالی که ماده بستر ظرفیت پایینی برای جذب آب داشته باشد، در مواردی که امکان خیس شدن بستر
وجود دارد، ضخامت بستر می تواند تا حدود 20 سانتی متر افزایش یابد.
با سلام و تشکر
از مطالبی که در این بخش برای استفاده عمومی گذاشته اید.
در رابطه با رطوبت بستر باید اضافه کنم که ازت بستر ربطی به رطوبت بستر ندارد.
امروزه تحقیقات
وسیعی در رابطه با کاهش ازت دفعی در جیره های طیور و دام انجام میگیرد به دلیل
کاهش آلودگی های محیط پرورش دام و طیور و کاهش آلودگی های زیست محیطی. امروزه علم
تغذیه در سطح روابط مولکولی و اتمی بین اجزای خاص مواد مغذی موجود در مواد غذائی
جیره ها توسعه پیدا کرده است و اشتباهات در زمینه عدم تعادل پروتئین یا اسیدهای
آمینه که باعث اختلال در رشد و عدم کارائی پروتئین میشود مورد قبول نیست. مخصوصا
که ما نیز در یک محیط کاملا تخصصی با هم بحث می کنیم و باید یک بینش کافی در زمینه
مورد بحث داشته باشیم.
یک اصل بسیار
مهم و کلی در زمینه میزان رطوبت دفع شده وجود دارد و
آنهم عبارتست از 1) میزان فیبر جیره و 2) نسبت فیبر نامحلول به فیبر محلول در
ترکیب فیبر جیره که قابلیت هضم مواد مغذی و مورد استفاده قرار گرفتن انرژی و
پروتئین را تحت تاثیر قرار میدهد.
افزایش فیبر
نامحلول در جیره تا یک حد باعث افزایش ماندگاری توده غذائی در دستگاه گوارش شده و
باعث میشود که آنزیمها بهتر به داخل توده نفوذ کرده و قابلیت هضم بخش پروتئین را
بالا ببرند. از اینرو ازت دفعی کاهش می یابد و ...
فیبر نامحلول
چون قدرت جذب آب بالائی دارد، از یک طرف و از طرف دیگر به دلیل
ماندگاری بیشتر توده سبب می شود که آب مدفوع تولید شده در بخش
کولون به مقدار قابل توجهی جذب شده و به این ترتیب در نهایت مقدار رطوبت بستر و تولید آمونیاک از بستر را هم زمان
کاهش دهد.
منبع:
مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )