عوامل تاثير گذار بر احتياجات اسيدآمينه‌‌اي
تمام دانستنيها در ارتباط با اسيدآمينه ها در تغذيه طيور     عوامل تاثير گذار بر احتياجات اسيدآمينه‌‌اي   علاوه بر نياز بيشتر به تمام اسيدهاي آمينه به هنگام افزايش انرژي جيره، عوامل ديگري وجود دارند كه ممكن است احتياجات اسيدآمينه ‌‌بخصوصي را تغيير دهند. از ميان اين عوامل به تعدادي اشاره شده است:   1- پراكسيد شدن چربيهاي غير اشباع، آلدئيدهايي توليد مي كنند كه ممكن است ليزين را غير فعال كند.   2- كنجاله سوياي خام باعث هيپرترفي لوزالمعده می شود، تريپسينوژن خروجي افزايش می یابد كه داراي متيونين بيشتري است، پس احتياج به متيونين افزايش می یابد.   3- برخي ازآنتي‌‌بيوتيكها با كاهش تخريب اسيدهاي آمينه به آنها كمك مي كنند.   4- در يك گزارش منتشر شده در سال 1980 روشن شد كه لاسالوسيد نياز به اسيدهاي آمينه گوگرد دار را تا حد10 درصد كاهش ميدهد و افزايش وزن پر در جوجه‌‌هاي گوشتي را در بستر به دنبال خواهد داشت.   5- ازدياد يك يا چند اسيد آمينه ضروري، نياز به اولين اسيدآمينه محدود‌‌كننده رشد را افزايش خواهد داد.   راندمان استفاده از اسيدهاي آمينه   به نظر می رسد متيونين به اضافه سيستئين با راندمان 60 تا 70 درصد در بافتها ذخيره ميشوند. ليزين راندمان بالاتري دارد كه حدود 75 درصد است. بهترين راندمان مربوط به والين است كه در نيمچه‌‌هاي لگهورن سفيد حدود 80 درصد در پروتئين لاشه و پر وجود دارد. اين ارقام نمايانگر دخالت متيونين و سيستئين در اکثر اعمال بدن غير از ساخته شدن بافتها است. از طرفي والين در اعمالي غير از تشكيل پروتئين بافتها دخالت ندارد.   نحوه انتقال اسيدهاي آمينه در دستگاه گوارش   سه مكانيسم مجزا براي انتقال اسيدهاي آمينه در مخاط روده مشخص شده است. سيستمي مخصوص اسيدهاي آمينه خنثي است، سيستم دوم براي آرژنين، ليزين و ساير اسيدهاي آمينه بازي و همچنين سيستئسين است. سيستم انتقال سوم مخصوص اسيدهاي آمينه اسيدي است، گرچه براي انتقال اسيد اسپارتيك و اسيد گلوتاميك انتقال فعالي مشخص نشده است، به نظر می رسد كه براي جذب آنها سيستم خاصي وجود دارد. ظاهراً در اين سيستمها بين اسيدهاي آمينه براي انتقال رقابتي وجود دارد. در حيوان ازدياد برخي اسيدهاي آمينه ممكن است در محل جذب ساير اسيدهاي آمينه كه داراي سيستم انتقال مشابهي هستند مؤثر باشند. سطح جذب در روده كوچك وسيع است و غلظت اسيدهاي آمينه موجود در جيره ضمن عبور غذا به قسمت تحتاني دستگاه گوارش به علت جذب آنها کاهش می یابد. جذب مجدد اسيدهاي آمينه از لوله‌‌هاي ادراري به خاطر وجود مقدار بسيار اندك اسيدهاي آمينه در ادرار، داراي بازدهي كاملي است.   انتقال اسيدهاي آمينه به داخل سلولها   به نظر می رسد دو محل واسطه در ديواره سلولي وجود دارد و هنگامي كه بين زوجهاي اسيد آمينه رقابت معيني وجود داشته باشد بعضي از نسبتهاي تركيبي به جذب دو اسيد آمينه كمك ميكند. براي مثال متيونين ميتواند به عنوان يك واسطه ساير اسيدهاي آمينه از جمله لوسين و اسيدهاي آمينه مشابه را كه خنثي هستند عبور دهد.   به وضوح روشن است كه تعدادي از اسيدهاي آمينه با كاتيونهاي چند ظرفيتي متصل ميشوند. شواهد معتبري وجود دارد كه مؤيد عبور يونهاي فلزي از غشاي سلول به كمك اين اتصال است.   اثر ازدياد اسيدهاي آمينه در جيره   گاهي در شرايط خاصي ممكن است افزودن مقدار ناچيزي از يك اسيدآمينه باعث كاهش رشد جوجه‌ها شود، Harper اثر اين گونه اسيدهاي آمينه را به سه صورت، نامتعادلي اسيدهاي آمينه، رقابت اسيدآمينه‌‌اي و مسموميت اسيدآمينه‌‌اي مشخص كرده است. حالت نامتعادلي اسيدآمينه‌‌اي زماني بخوبي مشخص ميگردد كه از يك جيره كم پروتئين استفاده گردد. در اين شرايط ، وقتي اسيدآمينه‌‌اي كه از نظر محدوديت در رشد در درجه دوم قرار داشته باشد، به جيره افزوده شود سبب كاهش رشد می شود و اين كاهش رشد با افزودن دومين اسيدآمينه محدود كننده رشد برطرف می شود. كاهش رشد به دليل عدم تعادل اسيدآمينه‌‌اي بخوبي مشخص نيست، اما به هر حال به نظر می رسد كه از بعضي جهات با كنترل مصرف غذا در ارتباط باشد. در اغلب اوقات ممكن است با تغذيه اجباري ، تزريق انسولين يا نگهداري حيوان در هواي سرد اثرات عدم تعادل اسيدهاي آمينه از بين برود. هنگاميكه جيره حاوي مقدار حاشيه‌‌اي از ترئونين باشد ازدياد سرين منجر به كاهش رشدي می شود كه ميتواند با افزودن مقدار بيشتري از ترئونين برطرف شود. ازدياد سرين فعاليت ترئونين د-هيدروژناز و ترئونين آلدولاز را افزايش ميدهد. اما به نظر ميرشد قسمت اعظمي از كاهش رشد به مصرف غذا كه از خصوصيات ساير نامتعادليهاي اسيدامينه‌‌اي است مرطبت باشد. همچنين ديويس و آوستيك نشان داده‌‌اند زمانيكه به جوجه هاي تغذيه شده با جيره‌‌هاي كم ترئونين، تريپتوفان يا ساير اسيدآمينه بازي منشعب خورانده شود نامتعادلي ترئونين حاصل می شود. رقابت اسيدآمينه‌‌اي با نامتعادلي آنها فرق ميكند، در حاليكه كاهش رشد ناشي از نامتعادلي يك اسيدآمينه باشد ممكن است با اولين اسيدآمينه محدود كننده رشد برطرف شود. در حالت رقابت كاهش رشد ناشي از ازدياد يك اسيدآمينه ساده با افزودن اسيدآمينه اي كه از نظر ساختماني مشابه با آن اسيدآمينه است، برطرف شود. زيادي لوسين سبب كاهش رشد ميگردد، مگر اينكه ايزولوسين و والين به جيره اضافه شود. همچنين ازدياد والين با ايزولوسين رشد را به شدت كاهش ميدهد و مصرف بيشتر لوسين در جيرت اين اثرات را از بين ميبردرقابت بين ليزين و آرژنين براي پرندگان از اهميت ويژه‌‌اي برخوردار است. افزايش ليزين در جيره نياز به آرژنين را به شدت افزايش ميدهد. نسبت ليزين به آرژنين قبل از اينكه افزايش مقدار جزئي ليزين نتواند رشد را كاهش دهد نميتواند بيشتر از 2/1 به 1 باشد. جيره‌‌هاي حاوي كازئين بعنوان يك منبع پروتئيني براي جوجه‌‌هاي جوان نسبت سرين به آرژنين 2به1 را داراست. احتياج به آرژنين در جيره‌‌هاي حاوي كازئين بيشتر از جيره‌‌هاي حاوي منابع پروتئيني كم ليزين است. مازاد آرژنين بجز در مواقعي كه كمبود ليزين وجود دارد تاثيري در نياز به ليزين ندارد. احتمالا به ذليل پائين بودن سوخت و ساز ليزين غلظت آن در پلاسما و مايع ميان بافتي افزايش می یابد. آرژنين به اين شدت تجمع نمی یابد و به نظر می رسد سريعا توسط جوجه‌ها تجزيه شود. ممكن است نياز اين امر عاملي در تاثير ناچيز آرژنين در سوخت و ساز ليزين به حسآب آيد. به نظر می رسد مصرف بيش از حد بعضي از اسيدهاي آمينه سمي باشد. اين سميت (تا اندازه‌‌اي ولي نه بطور كامل) با افزودن بعضي اسيدهاي آمينه ديگر بر طرف می شود. بخصوص متيونين در مقياص بالا نقصان دهنده رشد است. تيروزين، فنيل آلانين، تريپتوفان و هيستيدين اگر از حد 2 تا 4 درصد بيشتر باشند سمي خواهند بود. در صورتي كه جيره از نياسين يا اسيدفوليك فقير باشد گلايسين براي جوجه‌ها سمي است. با تا‌‌مين اين كوفاكتورهاي موثر در سوخت و ساز گليسين جوجه‌ها ميتوانند مقادير بالاتري از گليسين را تحمل كنند. اثرات زيان آور اسيدآمينه‌‌اي بيشتر در جريان تحقيق در مورد احتياجات اسيدآمينه‌‌اي يا تنظيم جيره‌‌هاي خاص مشاهده ميگردد. اما در شرايط معمولي و عملي بيشتر با شكل كمبودهاي اسيدهاي آمينه مواجه هستند.   منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )