مقايسه منابع سلنيوم آلي و معدني براي مرغهاي گوشتي
به تازگي محققان دانشگاه لوييزيانا در ايالات متحده امريكا، جهت مقايسه اثر منابع آلي و معدني سلنيوم بر روي رشد، خصوصيات لاشه، غلظت سلنيوم عضله سينه و پلاسما و نيز فعاليت آنزيم گلوتاتيون پراكسيداز پلاسما در جوجههاي گوشتي مبادرت به انجام آزمايشات جديدي كرده اند. بدين منظور در ابتدا جوجههاي گوشتي تعيين جنسيت شده و بر اساس جنس در تيمارهاي تغذيه اي گوناگون قرار گرفتند. ميانگين وزن بدن جوجه ها در شروع دوره 47 گرم و در انتهاي دوره و در سن 49 روزگي معادل 2684 گرم بود. در اين آزمايش يك برنامه غذايي سه مرحله اي مشابه روشهاي توصيه شده صنعتي استفاده شد و جيره پايه با مقادير صفر ( به عنوان شاهد) و يا 3/0 قسمت در ميليون سلنيوم با منبع سلنيت سديم و يا مخمر غني از سلنيوم، استفاده گرديد. هر تيمار داراي 7 تكرار شامل 4 پن (Pen) از جوجه خروسها و3 پن از جوجه مرغها بود كه در هر تكرار مربوط به جوجه خروسها 50 قطعه پرنده و در هر تكرار مربوط به جوجه مرغها 55 قطعه پرنده وجود داشت.
در اين آزمايشات افزايش وزن روزانه، ميزان مصرف غذا، ضريب تبديل، وزن لاشه بدون احشا، وزن لاشه سرد شده و ميزان افت رطوبت عضله سينه، تحت تاثير نوع مكمل سلنيوم قرار نگرفت. استفاده از مخمر غني از سلنيوم موجب افزايش غلظت سلنيوم عضلات و پلاسماي مرغهاي گوشتي در مقايسه با شاهد و تعدادي گشت كه از جيرهاي حاوي سلنيت سديم استفاده ميكردند. فعاليت گلوتاتيون پراكسيداز پلاسما تحت تاثير هيچ كدام از منابع سلنيوم و يا غلظت آنها قرار نگرفت.
نتايج حاصل از تجربه فوق دلالت بر اين دارد كه منبع سلنيوم آلي موجب افزايش غلظت سلنيوم بافت ها ميشود اما بر روي عملكرد، خصوصيات لاشه و فعاليت آنزيم گلوتاتيون پراكسيداز پلاسما در مقايسه با منبع سلنيوم معدني تاثيري ندارد.
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )