آگلونما AGLAONEMA treubii
سرزمين اصلي اين گياه جزاير سلب است. انواع ديگر آگلونما در جنگل هاي گرم و مرطوب هند و مناطق اندونزي، مالزي، سريلانکا و جزاير فيليپين است.گياهي است از تيره ي "شيپوريها" با قد و قامتي برازنده و جالب ارتفاع آن به 60 سانتيمتر مي رسد. اين گياه زيبا داراي برگ هاي کشيده و برگ ها نسبت به انواع ديگر کوتاه است. رنگ برگ ها سبز مايل به آبي در وسط برگها لکه هاي خاکستري نقره فام به صورت نا منظم در پهنه برگ گسترده شده است.آگلونما از شاخه هاي بسيار نزديک ديفن باخيا است که بعد ها در موردش توضيح داده مي شود. جذابيت آن مربوط به برگ هاي آنست. گلهاي اين گياه در اواسط تابستان به رنگ سفيد و لوله اي ظاهر مي شود و براي تقويت عمومي گياه بهتر است چيده شود.
خاک: اصولاً انواع آگلونما احتياج به خاک سبک دارند و گلدان بايد داراي زه کش کامل بوده به طوريکه هوا در داخل خاک وجود داشته باشد. لذا خاک آن بايستي مخلوطي از خاک برگ پوسيده و ماسهو خزه فراهم گردد. بهتر است براي تامين هواي داخل خاک مقداري پوکه صنعتي ريز يا پريليت به اين خاک اضافه گردد. نظر به اينکه توسعه ريشه دهي آن زياد نيست لذا تعويض گلدان هر ساله ضرورت ندارد و مي تواند گلدان محتوي آگلونما حتي الامکان کوچک باشد: کشت آگلونما در گلدانهاي سيستم کشاورزي بدون خاک نتيجه ي خوبي داده است.
نور: اين گياه در محيط کم نورو يکنواخت سازگاري دارد. بنابراين براي نگهداري در ساختمانها مناسب ترين گياه آپارتماني به شمار مي آيد.
آبياري: آگلونماها به آب زيادي احتياج ندارند و گياهي است کم آب. آبياري آن طوري بايد انجام گيرد که خاک اطراف ريشه هميشه قدري مرطوب باشد. آب زياد آن هم در گلدانهاي فاقد زه کش موجب ضعف و پژمردگي آن ها مي شود. برگ ها احتياج به رطوبت هوا دارد. در مواقع گرم اسپري آب روي ضرورت دارد. مناسب ترين رطوبت هوا حدود 70 تا 80 درصد مي باشد.
حرارت: گياهي گرما دوست است و مناسب ترين درجه حرارت براي نگهداري آن 20 تا 25 درجه سانتيگراد مي باشد. در هواي سرد که درجه حرارت به 10 درجه و يا پايين تر رود کم کم برگها زرد شده و مي ريزد و در اين صورت گياه از فعاليت مي آفتد.
تغذيه: اين گياه در دوران فعاليت و رشد به تمام عناصر غذايي نياز دارد و از کودهاي شيميايي محلول در آب بر حسب توصيه کارخانجات سازنده هر 10 روز يکبار از طريق برگ و ريشه غذاي لازم داده مي شود.
آفات و امراض: ازآفات مهم آگلونما شته ها وکنه ها و ساير حشرات مکنده مي باشد و براي دفع آنها سمپاشي با سموم حشره کش و کنه کش به کمترين مقدار مصرف مي توان استفاده کرد. اين گياه در محيط گرم و مرطوب به پوسيدگي ريشه دچار مي شود. براي جلوگيري از ابتلا به بيماري علاوه براصلاح محيط پرورش استفاده از سموم قارچ کش را مي توان توصيه کرد. ضدعفوني کردن خاک و بسترهاي کاشت و حتي گلدانها ضروري است. اين ضد عفوني را مي توان با يکي از قارچکشهاي موجود در بازار انجام داد.
ازدياد: تکثير از طريق پاجوش، قلمه سرشاخه ها و يا تقسيم بوته هاي بزرگ صورت مي گيرد. قلمه ها در خاکي از مخلوط خزه با کمي ماسه زده مي شود. گرماي بستر ازدياد حدود 20 تا 25 درجه سانتيگراد است.
منبع: بزرگترین وبگاه مرکز مقالات کشاورزی و کلیه گرایش های کشاورزی