طراحی فضای سبز 1
با توجه به اینکه رشته ی نحصیلیم مهندسی فضای سبز یا بشه گفت محیط منظره، می خوام کم کم درموردش نوشته هایی بگذارم. از صفر شروع می کنم و امیدوارم بتونم به قسمت های اصلیش برسم. در ابتدا توضیحی در مورد طراحی می گم که شروع هر طرح و برنامه ایه....
طراحی
طراحی فرایند خلاق پاسخگویی به وضعیت و در ضمن تمرکز معانی است. محیط و منظر طراحی شده، کلیتی است که با گذشت زمان، در پاسخگویی به طیف وسیعی از عوامل گوناگون تکامل پیدا می کند. این عوامل شکل دهنده، موجب نظم شده و به محیط و منظر، شکل و معنی می بخشد. ویژگی محیط و منظر ساخته شده، فرم، مواد، مقیاس ، بآفت و روح آن همه پاسخگویی به این عوامل شکل دهنده هستند.
چنانچه طرح بتواند این عوامل مختلف و غالباً مغایر را با یکدیگر هماهنگ کند، با زمینه پیوند یآفته، جزیی از کل محیط و منظر را تشکیل خواهد داد. چنانچه نتواند هماهنگی لازم را ایجاد کند، موجب ناسازگاری، تغییرات نامطلوب و سایر مسائل ناخواسته شده و مانع از شکل گیری روابط بوم شناختی و روابط انسانی خواهد شد. بنابراین، طراحی محیط و منظر در وهله ی اول به صورت ایجاد هماهنگی میان عوامل بوم شناختی، فن شناختی و فرهنگی دیده خواهد شد.
ملاحظات بسیاری در مورد طراحی فرم زمین وجود دارند. بعضی از آنها عبارتند از فرم زمین به شکل خط و حصار، ملاحظات مربوط به شیب، ویژگی های زهکشی و موارد مربوط به آسایش.
فرم زمین به صورت خط
نوع یا ویژگی خطی که فرم زمین در محیط و منظر وارد می کند، در تاثیرات ادراکی آن بسیار موثر است. مثلاً یک خط زاویه دار معمولاً احساس انرژی، قدرت و جسارت را بیان می کند. برعکس، خط موجی شکل، احساس آرامش، سکون و استراحت را القا می کند.
طراح می تواند فرم زمین را در محوطه به روشی "معمارانه" یا برعکس به روش "طبیعی" تر طراحی کند. و فرم معمارانه ی زمین از خطهایی استفاده می کند (خطوط مستقیم و زوایای تیز) که معمولاً در معماری مطرح است. به این جهت فرمها بسیار ساختمانی و مصنوعی به نظر می رسند. این فرم های زمین احساس وحدتی را با عناصر معماری سایت بیان کرده، از آنجا که کل منظر معماری تر می شود، اثر آن عناصر را تقویت می کند.
فرم های طبیعی زمین از خطوط متحول شونده در طبیعت استفاده کرده احساسات ملایمتری را القا می کند چنانچه این خطوط به صورت سیستمی درآیند که با فرمهای معمارانه ی بناها ارتباط متقابل برقرار کنند، در این صورت تقابل پویای عناصر متضاد و بیان از طریق تضاد می تواند کاملاً با قدرت مطرح شود.
شکل زمین به صورت حصار
فرم زمین می تواند در ایجاد ویژگی فضایی موثر باشد. محیط و منظرهای مسطح و هموار حس وسعت را بیان می کند. برای اینکه طراح در چنین محیط و منظرهایی بتواند تقسیمات فضایی را ایجاد کند، یا باید دوباره فرم زمین را طراحی کند و یا از گیاهان، دیوارها و عناصر دیگری که دید را محدود کنند، بهره بگیرد. برعکس فرم های زمینی که بخشی از صفحه ی عمودی را پر می کنند می توانند فضا را محصور کنند. مقدار محصور بودنی که توسط این فرم ها به وجود می آید بستگی به مقدار دید مخروطی شکل عمودی که توسط فرم زمین اشغال گردیده است. پس میزان محصور بودن بستگی به ارتفاع فرم و موقعیت بیننده دارد.
اگر خط الراسها از ارتفاع چشم بالاتر روند، فرم زمین جلوی دید را گرفته آن را می بندد. فضای محصور شده ای را که در دید قرار دارد میدان دید می نامیم. هرچه فاصله ی بین فرم هایی که مرز دید را به وجود می آورند بیشتر شود، میدان دید بزرگتر شده، محیط و منظر وسعت بیشتری می یابد. در این حالت مقیاس آن بزرگتر و بآفت آن درشت تر می شود. هرچه این فواصل کاهش یابند، فضا کوچکتر شده، از لحاض روانی محفوظ تر شده و خصوصی تر می گردد.
منبع: بزرگترین وبگاه مرکز مقالات کشاورزی و کلیه گرایش های کشاورزی