فرسایش آبی در نتیجه ترکیب اثرهایی از برخورد قطره باران و مقدار آب جاری شده سطحی می باشد. وقتی قطرات باران ضربه می زنند به سطح خاک یا فیلم های که از آن گرفته شده،آنها تجزیه می کنند ذرات خاک را و پخش می کند آنها را در میان هوا.روان آب سرتاسر سطح زمین ای شیبدار ذرات خاک جدا شده را به بیرون انتقال می دهند، در نتیجه در تسریع تمرکز روان آب در سطح زمین منجر می شود که اشکالی مانندکانالهای کوچک یا شیارها را ایجاد می کند. اگر شیب ها طولانی باشند، این شیارها به هم پیوسته و اشکال گالی را ایجاد می کند که قویا فرساینده هستند، برش شیب پشتیبانی شود. رسوباتی از سیلت و دیگر واریزه ها می توانند در زمین های انتهایی تشکیل می شود. مناطق بزرگ از زمین های لخت، بیشترین مقدار روان آب و فرسایش را دارند،مخصوصا زمین هایی که شیب آنها بزرگتر از 2 درصد است. بیشترین حساسیت خاک را خاکهایی که لومی یا رسی لومی هستند دارند.