جوامع مهم جنگلی ناحیه ایران.تورانی
جامعه سرو کوهی(ارس)
در تمام ارتفاعات این مناطق،جوامع ارس به طور مقطع و بریده بریده وجود دارد و انواع گونه های ارس(Juniperus polycarpus=J. exceflsa) ؛
مای مرز(Juniperus sabina) ؛پیرو(Juniperus communis) واردوج
(Juniperus foetidissima) را شامل می شود.این جنگل ها در گذشته نیمه انبوه بودند
که به دلیل مراقبت نشدن و تخریب،کم پشت و پراکنده شده اند.درخت ارس در تمام کوهستان های سنگلاخ کشور وجود دارد؛ولی درخت اروج فقط در قسمتی از شمال البرز و شمال غربی کشور انتشار یافته است و در این نوار،همراه ارس دیده میشود.حدود انتشار این جامعه در دامنه های جنوبی البرز بین 1500 تا 2500 متر بالاتر از سطح دریاست.در کوه هزار بند در دره کرج،ارتفاع تا 2800 متر نیز افزایش می یابد.درخت ارس نیز در دامنه های شمالی البرز پیش می رود و تا حدود قابل ملاحظه ای تحت تاثیر عوامل بوم شناختی،در ارتفاعات پایین تر می روید.چنان که در حنگل گلستان یا در تیل آباد آزاد شهر،تا ارتفاع 500 متری یا پایین تر نیز دیده می شود.
در ارتفاعات جنوب کشور،که روی عرض های جغرا فیایی پایین قرار گرفته اند،درخت ارس در ارتفاعات بالاتر می روید.چنانچه در کوه کهنوج در ارتفاع 3400 متری دیده می شود.
آب و هوای این مناطق از دامنه های البرز و زاگرس،که پایگاه درختان ارس به شمار می رود،اقلیمی کوهستانی و سرد است و به سبب طولانی بودن فصل زمستان،فصل حیاتی مدتی طولانی متوقف می شود.در این محیط ناسازگار،فقط درخت ارس و گونه های مشخصی به حیات خود ادامه می دهند.این جامعه از نظر گونه های چوب ده ضعیف و تعداد درختان و درختچه های آن کم و شامل انواع گیلاس وحشی،زبان گنجشک،کرکو ،کرکو،زرشک،سیب،و گاهی امرود است.در جنگل های ارس جنوب کشور،گونه زیتون مشاهده می شود.حدود پایین جامعه ارس،با حدود بالایی از جوامع بنه.بادام هم مرز است.به همین سبب،در آن گونه های بادام کوهی،تنگرس،وامچک،و خنجک مشاهده می شود.جوامع مای مرز فقط در ارتفاعات فوقانی جنگل های شمال کشور به طور کپه ای انتشار دارد؛ولی جامعه پیرو علاوه بر ارتفاعات فوقانی البرز،در ارتفاعات آذر بایجان شرقی و غربی مانند سبلان انتشار دارد.این گونه نیز بیشتر حالت کپه ای دارد.
جوامع بلوط غرب
جوامع گوناگون بلوط قسمتی از دامنه ها و ارتفاعات سلسله جبال زاگرس را می پوشاند و از اذر بایجان شرقی و غربی تا جنگل های بختیاری و جنوب غربی کشور امتداد می یابد.این جوامع،بین دو مدار 30 تا 38 درجه عرض جغرافیایی پراکنده است و 1250 تا 3200 متر بالاتر از سطح دریاست.این جنگل ها نیز یا به سبب عوارض طبیعی یا عوامل بوم شناختی،که دخالت انسان نیز از آن جمله است،مقطع و بریده بریده اند.طول این جوامع در سراسر زاگرس حدود هزار کیلو متر و عرض آن نسبت به مناطق گونا گون،از 50 تا 100 کیلو متر متغییر است.در برخی مناطق،مانند آذر بایجان به طور پراکنده وجود دارند و در جنگل های بختیاری وسعت آنها بیشتر است.جمع مساحت این جنگل ها را 5 میلیون هکتار تخمین زده اند.
در آذر بایجان غربی و گاهی نیز در آذر بایجان شرقی،
جامعه سفید بلوط(Qercus petreae) و در آذر بایجان غربی و سردشت جامعه بلوط ایرانی(Q. persica) ،و جامعه یوول (Q.infectoria) و جامعه دار مازو(Q. libanii) انتشار دارد که درخت غالب آنها را به ترتیب بلوط سفید،بلوط ایرانی،یوول و دارمازو تشکیل می دهد.ولی جنگل های لرستان و کرمانشاه و پشت کوه،تا ارتفاعات بختیاری و فارس را فقط جامعه بلوط ایرانی تشکیل می دهد.
این جنگل ها نیمه انبوه اند و از دیر باز،مورد بهره برداری غیر مجاز قرار گرفته و تخریب شده اند.درختان آنها نیز اغلب خالص و یک دست و گاه نا خالص و مخلوط به صورت دانه زاد و بیشتر به صورت شاخه زاد است.این جنگل ها به دلیل توسعه اراضی کشاورزی و چرای دام،به شدت آسیب دیده اند و در بعضی مناطق،امکان احیای آنها وجود ندارد.در جنگل های بلوط آمیخته،درختان و درختچه های اوجا،زالزالک،چنار،زبان گنجشک و .... را می توان مشاهده کرد.در جنگل های تخریب شده،انواع گون،کلاه میر حسن،و گونه های علفی چند ساله و یک ساله و گیاهان خار دار مشاهده می شود.در کنار جویبار ها و رود خانه ها جوامع صنوبر،بید و گز همراه با گیاهان پیچنده و بالا رونده ای مانند مو،انتشار دارد.