.
وي افزود: اگر ما صحبت از كشاورزيَ به‌عنوان يك علم مي‌كنيم كه بايد دانش‌محور و بر مبناي علم و تكنولوژي روز باشد، به دليل تقابل هميشگي اين بخش با مخاطرات است، بنابراين كساني كه دست‌اندركار سياست‌گذاري، برنامه‌ريزي و مولدان كشاورزي هستند، هرچه آگاهي بيشتري داشته باشند، از احتمال وقوع حوادث پيش‌بيني بهتري دارند. از اين رو «پيش‌آگاهي» براي كل فعاليت‌هاي كشاورزي يك ضرورت است.
شهبازي ادامه داد: مقدمه پيش‌آگاهي در بخش كشاورزي تقويم كشاورزي است كه ما را از حوادثي كه قرار است در هر زماني رخ دهد آگاه كند و اين برنامه مستلزم تسلط مولدان، برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران به تحولاتي است كه در درون بخش كشاورزي اتفاق مي‌افتد.
اين متخصص اقتصاد كشاورزي تصريح كرد: ما براي آنكه پيش‌بيني كنيم چه حوادثي در بخش كشاورزي قرار است رخ دهد و ما بايد چگونه خود را براي مقابله با آن‌ها آماده كنيم، نيازمند تقويم كشاورزي هستيم. همچنين در سيستم كشاورزي نيازمند بايدهاي ديگري هستيم كه مستلزم «پيش‌آگهي» و داشتن تقويم است كه اين مساله به ويژه در بخش اقتصادي از جهت نياز به نهادهايي براي توليد و سپس فروش و خريد لوازم كشاورزي كه همگي بر قيمت‌گذاري اثر بخش هستند، ديده مي‌شود و ما اگر فاقد اين پيش‌بيني‌ها باشيم يا به موقع براي بروز حوادث اقدام نكنيم، مسلما متضرر مي‌شويم. به عنوان نمونه با وجود تقويم كشاورزي و پيش‌بيني‌ها نبايد محصولات ما روي درخت بمانند و به سرما و يخ‌زدگي زمستان برخورد كنند، درحاليكه محصول بايد به موقع برداشت و به انبار و سردخانه‌ها سپرده شود.
وي همچنين گفت: تقويم كشاورزي نشان مي‌دهد در حالي كه در جريان خشكسالي قرار داريم، چه نوع محصولي را در چه زماني بكاريم كه با كمترين نياز آبي مواجه باشيم و محصولاتمان رادر چه زماني برداشت كنيم كه كمترين نياز به آب‌هاي اضافي را داشته باشند؟
شهبازي خاطرنشان كرد: يكي از رشته‌هاي علمي كه مي‌تواند در شمار رشته‌هاي دانشگاهي قرار گيرد و براي آن زمينه و علم بين رشته‌اي فراهم شود، «مخاطرات»، «تقويم كشاورزي» يا « پيش‌آگهي در كشاورزي» است كه شامل تمام فعاليت‌هاي كشاورزي است و يك اتصالي بين بخش‌هاي فني توليد كشاورزي و بخش‌هاي اقتصادي و اجتماعي كشاورزي است.
وي در عين حال تاكيد كرد: «پيش آگهي در كشاورزي» صرفا محدود به يك تقويم 30 روزه نمي‌شود، بلكه گستردگي زيادي بخصوص از جنبه‌هاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي و تسلطي كه بايد به بازار محصولات كشاورزي در سطح بين‌المللي باشد، دارد.
شهبازي با بيان اينكه تقويم كشاورزي هنوز به عنوان يك رشته علمي در دانشگاه مطرح نشده است، تصريح كرد: بايد در دانشگاه‌ها، استادان، محققان، مربيان و دانشجوياني پرورش يابند كه بدانند فعاليت‌هاي كشاورزي برحسب موضوع و مورد در معرض چه مخاطراتي از جهت توليدي، نگهداري و عرضه به بازار قرار دارند و براي هر مورد بايد چه كرد و اطلاعات اوليه در مورد احتمالات را چگونه بايد به دست آورد و در هر منطقه ويژه باتوجه به شرايط چه اقداماتي و در چه زماني بايد انجام گيرد و حتي چه شرايطي بايد ظاهر شود تا ما اقدامي را انجام دهيم تا نهايتا بتوانيم براي هر كشاورز با استفاده از ابزارها، يك تقويم زراعي تهيه كنيم.
وي ادامه داد: پس از تربيت كارشناس و متخصص در اين زمينه بايد دستگاه‌هاي مسوول و وزارت جهاد كشاورزي به مولدان كشور در شرايط گوناگون كمك كنند تا بتوانند بر حسب نيازهاي جوي و شرايط زيست محيطي و آب و هوا براي پرورش گياه و محصول، آينده نزديك و دور را براي فعاليت‌هاي توليدي خود پيش‌بيني كنند.