گیاه گل محمدی "Rosa gallica" :گیاهی است که مصارف دارویی ، غذایی و صنعتی دارد ولی عمده مصرف این گیاه جهت گلابگیری و تهیه اسانس است . اگر گل را به عنوان جنبه دارویی بخواهیم جمع آوری کنیم ، بیشتر از غنچه هایی که در حالت شکفته یا نیمه شکفته هستند استفاده می شود که علت آن دارا بودن درصد زیادی از تانن و بعضی از مواد مؤثره دیگر است که اثرات درمانی زیادی دارند که در هنگام شکفته شدن گل، قسمت زیادی از آن یا ترکیب می شود یا کلا از دست می رود . تکثیر این گیاه بیشتر از روش قلمه زدن است . قلمه را معمولا از ساقه های جوان تهیه می کنند . ابتدا قلمه ها را در خزانه یا گلدان های پلاستیکی در گلخانه ریشه دار کرده و خود قلمه برگ دار شده ، سپس به زمین اصلی منتقل می کنند که این زمان برابر یکسال است . زمین اصلی باید شخم کافی و عمیق زده شده باشد . بافت خاک باید سبک ، مرطوب و حاوی کودهای دامی پوسیده باشد . خاک های سنگین برای تکثیر و پرورش این گیاه مناسب نیست . انتقال به زمین های اصلی در مهر ماه انجام می شود . فاصله خطوط کاشت 120 سانتیمتر و فاصله هر پایه با پایه بعدی 60 سانتیمتر است . قسمت های انتهایی گیاه بعد از کاشت بهتر است قطع شود. سم پاشی و استفاده از گرد های ضد عفونی کننده به منظور جلوگیری از هجوم حشرات و قارچ ها به گیاه کاشته شده ضروری است . در زمستان نیز با انجام مراقبت های کامل ، شاخه های غیر مفید را از گیاه جدا می کنند . در پاییز نیز کودهای دامی به خاک اضافه می شود . بهره برداری در حالت غنچه و گل از گیاه انجام می شود که بعد از چیدن گل ها قسمت پایینی گل آذین از گلبرگ جدا می شود . باید دقت شود که پرچم ها به گلبرگ ها نچسبند . هر چه گلبرگ ها خالص باشد ، ماده مؤثره نیز خالص تر است . بهترین زمان هرس ، اواخر زمستان است ، چون اگر سرمای شدید در منطقه وارد شود ، حداقل شاخه هایی که نیاز نیست و استفاده ندارد با سرما از بین برود . منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )