گیاه کنجد "Sesamum indicum" :این گیاه در درجه اول به عنوان دانه های روغنی کشت می شود و در درجه دوم به عنوان ارزش دارویی استفاده می شود . روغن کنجد ، معمول ترین قسمت غذایی این گیاه است . در حال حاضر حدود 200 واریته این گیاه با فرم های مختلف شناخته شده است . دانه های روغنی این گیاه بر حسب واریته و فرم گیاه به رنگ های مختلف سفید ، حنایی ، قهوه ای ، سیاه و ابلق دیده می شود . روغن کنجد اثر ملین دارد و در صنعت به عنوان روغن موی سر یا صابون های مختلف و از روغن های با کیفیت پایینتر به عنوان چرب کنندگی برخی از دستگاه های مکانیکی استفاده می شود .گیاه کنجد گیاهی است یکساله به ارتفاع 50 تا 65 سانتیمتر و در مواقعی که زمین مرغوب باشد ارتفاع به یک متر می رسد . برگ آن دارای پهنک بیضوی شکل است . نوک برگ تیز است . گل ها به شکل منفرد هستند . میوه محتوی دانه کوچک بیضوی است . تکثیر از طریق بذر ، بیشتر در مناطق جنوبی ایران مثل اهواز رونق زیادی دارد . کل دوره رویشی گیاه 90 تا 100 روز است. جمع آوری محصول کمی قبل از باز شدن میوه یعنی 4 تا 6 هفته پس از خاتمه گل دادن انجام می شود . در این حالت گیاه از 10 سانتیمتری خاک چیده می شود ، سپس به انبار منتقل می شود . بعد از اینکه رطوبت گیاه به حداقل خود رسید ( حدودا یک هفته) با چوب مخصوصی ضرباتی به قسمت هوایی گیاه وارد می شود . این عمل باعث می شود که بذرها جدا شده و روی زمین بریزد . بعد از اینکه مطمئن شدند میوه ای روی گیاه وجود ندارد ، کاه و کلش را جدا کرده و بذرهای آن را جمع آوری می کنند . برای استخراج روغن ابتدا دانه ها را در آب می شویند تا گرد و خاک احتمالی و مواد رنگی گرفته شود . سپس با وسیله ای پوست از بذر جدا می شود و مرحله بعدی وارد کردن این بذرها با پوسته ها در داخل آب است . بذرها به علت سنگینی ته نشین شده و پوسته ها روی آب قرار می گیرند . تفاله یا پوسته بذر استفاده دامی دارد و به عنوان یک ماده مغذی به دام داده می شود . قسمت داخلی یا مواد غذایی داخل بذر ، خاصیت دارویی دارد . منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )