خانواده: Fumariaceae
گياهان دارويی اين تيره در استان مرکزی عبارتند از:
نام فارسي: شاهتره
نام علمي: Fumeria Parvifolra
نام محلي:_
نام انگليسي: Fine - Leaved fumtrty
مشخصات گياهشناسي:
گياهي است علفي با ساقه نسبتاً قوي, برگهاي كم بيش سبز, غبار آلود و منقسم به بريدگي كوتاه و باريك با گل‌هاي سفيد به ندرت صورتي, مجتمع به صورت خوشه‌هاي كوتاه ميوه‌اش مدور, بيضوي به قطر mm 2 است.
رويشگاه: اين گياه در اكثر مراتع استان به صورت پراكنده وجود دارد.
خواص دارويی از گياه خشك به عنوان ضد كرم, مدر, معرق, تب‌بر و در مورد تبهاي ساده مصرف مي‌شود. به عنوان صاف كننده خون در رفع بيماريهاي جلدي از آن استفاده مي‌شود, بخصوص برگهاي آن تلخ و قابض است. باز كننده انسداد كبد, طحال و مقوي اين دو عضو است. مسهل مخاط سه گانه خصوصاً سودا, تلخي صفرا, سوداي سوخته است. خون را صاف مي‌كند, مدر و اشتها آور است. خشك آن براي تقويت معده قوي‌تر از تازه آن است اگر به صورت مخلوط با سركه يا آب عسل و يا مخلوطي از سركه و عسل خورده شود براي رفع قي صفراوي, آشفتگي‌هاي بلغمي و پاك كردن معده از قصولات حبس شده در معده, بسيار نافع است. ماليدن عصاره شاهتره بر روي چشم براي تقويت ديد چشم و ممانعت از ريختن اشك زياد نافع است. اگر با صمغ عربي به چشم ماليده شود از روئيدن موي جديد منحرف روي پلك ممانعت مي‌كند. شاهتره مضر ريه است از اين جهت بايد با كاسني مصرف شود.
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )