نام فارسی : شمشادنام انگلیسی : Boxنام
علمی : Buxus sempervirens , Buxus microphylla
var.japonica نام
خانواده : Buxaxeaeهر دو نوع گیاه : انگلیسی ( Buxus sempervirens ) و ژاپنی ( Buxus microphylla
var.japonica ) می توانند
تا ارتفاع زیاد رشد کنند ، ول غالبا آنها به صورت پرچین یا قیچی خورده
در حاشیه باغچه ها یا جداکننده فضاهای مختلف دیده می شوند. شمشاد گیاهانی پایا و پردوام اما کند رشداند و پس از 5 سال به ارتفاع حدود
یک متر می رسند.برگ هر دو نوع شمشاد فوق الذکر کوچک است : انگلیسی
تیره و پرنقطه ، اما ژاپنی سبز براق و ملایم و گردتر.گل های شمشاد بسیار
کوچک و اندکی معطرند ، به همین دلیل به شدت جاذب زنبورها هستند.بوته ی شمشاد
را غالبا ابتدا در درون ظرف یا گلدان پرورش می
دهند.اقلیم :شمشاد انگلیسی مناطق سردتر را ترجیح می دهد ، اما
شمشاد ژاپنی ، با اینکه سردی را تحمل می کنند ، مناطق معتدل را بیشتر
دوست دارد. درختچه های شمشاد برای جاهای خیلی گرم
مناسب نیستند.برای درآمدن به شکل متراکم و انبوه ، به آفتاب کامل نیاز
دارد.خاک
:شمشاد بیشتر خاکها را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد در خاکی دارند که زهکشی آن محتوی مقداری مواد آلی باشد.تکثیر :از طریق کاشت بذر
قابل تکثیر است ، اما بهترین روش تکثیر آنها کاشت قلمه
های نیمه خشبی است که در هر موقع از ماه های اواخر
بهار یا پاییز گرفته می شوند.آبیاری :شمشادهای کاشته و سازگار شده ، خشکی
را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد و سرسبزی را وقتی خواهند داشت که در
ماه های گرم آب کافی به آنها برسد ، منظو
و عمیق. شمشادهای کاشته شده در گلدان را باید همیشه ، مخصوصا در ماه های گرم
تابستان ، خوب آب داد.کوددهی :آرد استخوان یا غذای کامل گیاهی را در
ابتدای بهار و در اواسط تابستان می توان کار برد.اگر چه خیلی نیازمند مواد
غذلیی نیست ولی دادن کود را کنار نگذارید.مشکلات : هیچ آفت یا مرض خاصی
این گیاه
مقاوم را مبتلا نمی کند.فصل گلدهی :دوره گلدهی شمشادها فصل بهار
است ، اما گل های آنها ظاهر قابل توجهی ندارد.هرس ( پیرایش ) :در هر وقت
از سال می توان آنها را قیچی کاری کرد و به هر شکل دلخواهی درآورد. اگر
شمشادها را به منظور ایجاد حریم و حایل کاشته اید یا منظورتان شکل خاصی
است بهتر است به جای قیچی باغبانی و قطع تک به تک شاخه ها
از وسیله سرزنی جمعی ( قیچی بزرگ ) استفاده کنید.
منبع : مرکز مقالات کشاورزی